دو بیتی های فارسی

چند دوبیتی ازدل سروده هایم

شوق نوروز

امشب به شوق نوروز نخوابم تا صبح فـردا

نــوروزا قــدمــت بــرروی دیــدگــانـم بــادا

خوش آن فردایی که با نسیم صبح نوروزی

بنـفـشه طـنـازی کـنـد پامـچال شـود هـویـدا

****************************************

بیا جانا

بیـا جـانـا کـه تـا حسنـت سـرایـم بی بهـانـه

کجایی تـا که مـن شعرت بخـوانم با تـرانــه

به دورت من بگـردم چون کرانه گرد دریـا

که تورا مـن چـشم درراهم ز دریا تا کرانـه 

****************************************

حوالی پیاله

ساقـیا گــذری بـر حــوالی پــیــالــه ای کن

یک قـدحی هم برغـمخانه ما حواله ای کن

از سخـن ملال انگـیـز واعـظ شهـرملـولـم

صنما برخیـزبا خم ابـرویت اشـاره ای کن

******************************************

جرعه هوشیاری

ایـن دل رمـیـده را بـار دگـــر رام مکـن

وین سـرشوریـده را جان مـن آرام مکـن

ساقیـا جـرعه هـوشیـاری بریـزبـرکـامـم

قدح بگذار شراب بیخودی در جام مکـن 

******************************************

«  آواره »

 آواره ای ز شهر لاهوتم بی کسم مرا به کسم دهیـــــد . 

ودیعه ای ز خاک ناسوتم مرا به خاک باز پسم دهیــــد . 

در وادی دنیا پرستان کس نرسیـد به فریادم همه عمر . 

دستم بگیرید و مـــرا به دست فــریـاد رســـم دهیــــد .

*******************************************

« چه مشکل شد »

 عبــور کـــردن از این دریـای طـوفـانـی چـه مشکـــل شـــد .

رسـوخ کـردن بر این دلهـای سیمـانـــی چــه مشکــل شد . 

اگــــر روزی خـــدا از شـاهـــرگ گــــردن بــه مــا نزدیک بود.

کنون رد خدا جستن در این دوران ظلمانی چه مشکل شد .

******************************************

   « اهدنا الصراط المستقیم » 

ره خویش هموار نیافتیم بر سر ره چاله ها داریم هنوز !

کاسـه ها لبریـز از آش کشـک خـالــه هـا داریـم هنـــوز! 

این زنگ انشـــاء هـم روزی رو بـــه پـایـان مـــی رســد!

بر سـر درس حسـاب اشـک و آه و نالـه هـا داریم هنوز!

 ******************************************

« در وصف مادرم »

تو به نیکـــی نزد مـــن فــــــــــرد امـیـنــی مـــــــــــادرم 

اقراق نگـویم گـــر بگویــم فرشتــــه روی زمینی مــادرم 

از یســـارو تا یمین در پـی دوست خـدا من گشتـــــــــه ام 

پاکترین دوست خـــــدا در یسارو و در یمین مـــــــــادرم 

گفتم کو صالحی کو مخلصی تا التماسش من کنم بهر دعا 

تا تو را یافتم به خـــود گفتـم تو هـم آنی و هم اینی مادرم

 

 *******************************************

« در وصف تک دخترم » 

شیرین تر از قند و عسل گل دختر ریحانــــــه ام 

نازت بـــرم تا زنـــده ام تک دختـــر نـاز دانــه ام 

شهد زبانت چون شکر لعل کلامت چون در است 

در گرانبهای مـن تـنـهـــا عـــزیـز دردانـــــــه ام 

هـــر جـــا باشـــی شمــــع شـب تـارم تـویـــــــی 

هر جـا باشــــم شب تا سحر بر گرد تو پروانه ام

 *******************************************

 «در وصف گل عروسان » 

نسیم وصل بدمیـد و غـم هجـران برفت از سـوی ما 

ژالــه از نرگــس چکیــد و لالــه زار شـد کــــوی مــا 

این گـــل عـروســـان مـا یکـی از دیگری گل رخترند 

خوش قــدم باد این گل صد رنگ وان گل صد بوی ما

 *******************************************

تا نسیم سحر آورد سوی ما بـوی تو 
پروانه دل،شوق پرواز گرفت سوی تو

گر غنـجه بـرویـد بر قـامت درخت پیـر

خزان عمر بهار شوداز عشق روی تو

21تیرماه سال 94

*******************************************

بسرودم بسالهای 90-91-92 (نعمتی کرفکوهی)

بری بشم مرخا سرا

مَرون مَشـْه سَمْتِ‌ رو را

پـِوَزْ پـِشْه کـْرَفـَکو را

کـْرَفـَکو سَر بـْـلـَنـْدَه

دارباغی سَر ویمَنـْدَه

جای با صفایی داره

عَجَب هوایی داره

مَرْدَه دیلی زْنـْدَه داره

آسون داره کـْنـْدَه داره

چایَه باغی تـْکْ بـْـلـَنـْدَه

مْـثـْلِ توکاوی بـَنـْدَه

اَوَخـْتینی کـْرَفـَکو نومی داری

دیلـْم بْجْار مَشـْـتـَه غولـومی داری

آدمونی دردمندی داری

قاسْمی خردمندی داری

مَشـْتـَه قاسْمْ حَشَم دارا

چه دَدَ نوم الله  یارا

اصل حاجی چـِه نوما

مکه شا دِ نا اوما

صد و بیست سال داری

ای کافـْـلـَه مال داری

سیاه چولـَه سْرَ چولـَه

ای عالمی مال و موله

سْرْ و زرد رنگارنگ

سرا دَرایـْن ونگاونگ

عسلِ قاسْم نوم دارا

عسل چه شـْن موم دارا

زرده عسل کی را بی؟

مخلوق هـَری سیر آبی

مْـشتری خـْری ویر آبی

هر کی هـَری شیر آبی

عسل چه شن مَن مَنا

خرد چه شن صد مَنا

نور خدا چه وَرْ بوبو

رحمت خدا چه سَر بوبو

چْمْه پیلـَه بَه بَه یا

چْـمْه دِدِ  دَدَ یا

هَـتِه کْ چه سْرایَه

مْرْخا بَر و سْرایَه

عمر چه شـْن بوبو تـْرا

بـِری بـْشَم مْرْخا سْرا

اَز تـْرا وام کـَتـَه بـْشی

اَدرس آدم هـَته بْشی

بْجارَه مینـَه بَوَشـْـتیرَه

سبزه کـْنـْدَه پـِوَشـْتیرَه

پا بَرَه کو ویوَشـْتیرَه

هـَفـْت غَمی کو جیوَشـْتیره

غـْرْقـی دیلـَه آرَسیرَه

مْرْخا سرا پــِرَسیره

مْرْخا زونی کامَنـْده؟

تلاری پـَرَه پامَنـْدَه

نِگـْه چـْمْه مْرْخایَه

علی اکبری یـِن مایَه

پیلـَه تـَرون را خوایَه

روک تـَرون را مایَه

شَـیْطونی گوش بوبو کـَر

دْشـْمِنی چـِم بوبو کور

دْ سِه گـْـلـْه مال داره

فـقـط هشتاد سال داره

مْرْخا چَمَه شـْنْ شیرَه

پینـْجِ صْبْ اَیْرا دیره

صْبَه سَرون پـِووْیَرْه

شَـوَه سَـرون رووْیَـرْه

روزی دْ فـَرْسَخ را شو

یا کو پْـرْه دا ها شو

زونی چْـرا تـْنـْد پْـرْه؟

چـِه گا مونـْدَه را گـْـرْه

از مْرْخا نـَه خـْشیمَه

چـِه تـْلاری پـِشیمَه

تـْلاری خاصی دَروفـْتـْشَه

خاکینـَه  مْ  آروفـْتـْشـَه

تـْلاری گوشه نـْشـْتیمَه

واتـْشَه بیزْه ایـشـْتـْمَه

عَجَب کاری کـَردْشَه

رنگینه نـَمَهَ وَرْدْشَه

تـْلاری گوشه جیکـَردْشه

واتـْشَه بْـنـْشْ نـْشـْتیمَه

هَـر چی داری وَرْدْشَه

سْـفـْرَه سَری پـِکـَرْدْشـَه 

دَسَه نون و تـَکـْمَه سوره تـَرَه سیر

اَربا دوشابْ ویزَه مَغز و با پنیر

ایوَری مْرْا خْجالـَتی مَردیمَه

ایوَری مْرْا اشْکـَم سیری هَردیمَه

تا خْـتیمَه دْ گـْلـْهَ چایی چَوون سری

جیوَشتیمَه سفره سَری تـْند تـَـری

واتمه مْرْخا نـَتیجه کْ ویندیــــرَه

الهی خوبه نـَبیره نی بوینـــــــی

صَدوبیست تا ســـــــــال بداری

درد و غمی مَوینــــــــــــــــــی

تابستان 1390- نعمنی کرفکوهی

قوم تالش آریایی یا کادوس؟

جرعه هوشیاری

مالون پر آکه کورا

تالـْشهَ بْرا ؛هَمَه مِرْن

اْشـْتهْ دو و دوشاو و ماستیرا

اَزنی مِرْم

اْشْتهْ صْدْق و صَفا وراستیرا

سوکهَ خونی اَنـْشـْـتا اْشـْـکـَم

شالهَ خَلا دَکـَریش ،

خْسی کـَریش فـْـتـْرَلـْسی پیگِریش

مْ تا میجهَ ژَنیم آکـَریم

گیریهَ گیلونی پاپـِکـَریش

کوچهَ کـَری موقی صفا داری

اْشـْـتهْ مالون وَنگاونگ

سیا چولهَ . سر چوله َ

ایسْپی زَرَه . رَنگوارنگ

اَوَخـْـتینه‌َ داوْرَه زَمونهَ خَیْف نیا؟

بَرَکـَتی اِسْتا بْرا،

هفت مالینهَ هَشت تاگِشهَ

وَریش دَوَریش سْرا

اَوَخـْتنی اْشـْتهْ مالِن

نـَرَه رانهَ پْرین آیْن

گـْـلهَ گـْـلهَ نار و دومبال

موندهَ اون واسی گـْرین آیْن

دْرازهَ روزی اَنا سو چَرین

شـَوَه سَری سْرا آیْن

گونی نهَ شْتْ وَرین و

بَندی کو ویرایْن اْشـْـتـْرا آیْن

شـْـتی دوشیش

ماست دَکـَریش نِرَه کو

دوئه کیسهَ بَنـْدی گِریش

بَریش آیَنیش گِرَه کو

اْشـْـتهْ مالون قـَدْری بْدار تالـْـشه بْرا

کوکو ویران بَرَکـَت وَرْن اْشْتهْ سْرا

الان زونوم زَمونهَ تـْنهَ مَسازهَ!

تنی دیلگیر مَبهْ

اْشْتهْ خاصهَ خْدا بَنـْدهَ نـَوازهَ

هَزارون سال تْ حَق ریشهَ داری

بْهْم کوه و جنگل و دشت

پْشهَ داری دَرمون!

تـْرْم و تبر و کـْما و پازه!

هْمْ زَمونهَ رنگ ریا و کـَلـَکهَ

تـْرا بْخْدا رنگ زمونه مگهَ

خْـشْکهَ چَنـْگهَ سَری پا مَنهَ

خـْیستهَ خالهَ ماکـَم بیگهِ

یا الله بیزْه زمونه دَنهَ

اَمونهَ دیلهَ چهِ سَری دَوَسْت

اَمونهَ بْبهَ پوتهَ داری

خْشْکهَ چَنـْگهَ کو جیوَست ،

اگهَ بْوام تْ حاجیرهَ کم واتهَ مهَ

مُسْتـَعْطی اْشْتهْ وَر گــََدایهَ

تـْرا گِیـْریهَ گیلون

سَعی صَفا و مَروه و مْنایهَ

گــَدایهَ کـَر اْشْتهْ وَر

أکـْه هفت شانـْشینی پادوشایهَ

تـْرا چَپْرازی سَر

ایی میج موشکیل گوشایهَ

نذر اْشْتهْ روز اَزَل اَدا بَه

خان و خَپان هفت دی

پیش اْشْتهْ گـَدا بَه

کی واتهَ تْ بَنـْدهَ سَرون پامَنهَ؟

اْمْ کار تـْرا نا قابیله

اْشْتهْ شُغلی کـَنار مَنهَ

مالـْداری شُغلِ هابیلهَ

هَر کـَس اْمْ حَرفون ژَنهْ

اَز مَعرکهَ پَرتَع ،

مالون پـِر آکهَ کوه را

مال پی بْچَرْه مَرتع

هفت هَزار سالهَ

اْشْتهْ مالِن چَرْن جنگلون

جنگل مَنـْدهَ بَرقرار

دارو دوچون فـْراوان

مال نی مَگــَه جنگلی از بین بَرْه؟

مال اْشْتـْرا جنگلی واشی چَرْه

اَی نهَ بْوا اْشْتهْ روزی

اِسْتهَ جای دیگر حواله

کادوسی اَیوم تا اوری

جنگل اِسْتهَ چَمَه مالون قوالهَ

او‌ِن نِخوان اْشْتهْ پنیری بَرَم

چَمَه جْـلِن سْر آبون

چینی عسلی بَرَم!

چمه سَسِن گــْر آبون!

سَسْ کهْ وَخْتی گــْر آبهَ !

دِ کابو کـَرْدِه خْلهِ !

دِ پی هَـتِه بْنـْشی

داییم بْکـْری گـْلِه

جیرهَ وَرون خبری نیهَ!

کفا سَرون دَسْ مَکـَش

پا دَکـَه هْمْ گیریه راه

نیم وجب نی پَس مَکـَش

نِه گـْه تـْرا جیر ویرای

اْشْتهْ لوکی خْرَه مْرَه تاوآدن!

لا لا خونون خاو آکرن!

بَرْن رْبار آو آدن!

بَنـْدی وَری قـْرْصَه مَه!

یواش یواش آو آبو!

خْرَه لوئه بَنـْدی بَرشو!

هوا اْشْتـْرا صاف آبو

دْنیا قـْرْصهَ بْنـَه کــَنار

هَتهَ مَنـْش گـْـلِه مَکـَه

دْنیا  دَنهَ جیفی دیلهَ

کوه تـْکهَ پـِشْه خْلِه بْکهَ

بِ بْشَم گـْرْیهَ- بِ بْشَم گـْریهَ

اووووووووویاااااااااااااا

کرج - بهار سال 1389

ای درد با من تو بمان

درباره شعر تاوکاره روز

توضیح در مورد شعر تاوکاره روز 

سروده غم انگیز (( تاوکاره روز )) یادآور روزهای تلخ و زندگی فلاکت بار انسانهایی را در نظر آدمی متصور می کند که رعیت نامیده می شدند . و تحت سیطره مالکین زمین و قاسطین زمان خود قرار داشتند ، نظام ارباب رعیتی از آنان شخصیتی ساخته بود که در اوج احساس حقارت ، خود را نیز مملوک مالک می پنداشتند ، مالکین نه تنها خود را صاحبان زمین ، بلکه همانند فراعنه مصر ، بر روح و جان و اراده رعایا حاکمیت داشتند و خود را آقا و سرور رعیت می پنداشتند ، و چه دردناک است وقتی انسان احساس کند بر روی کره ی خدادادی ، صاحب هیچ چیزی نیست که هیچ ، بلکه صاحب خودش هم نباشد و همانند بردگان صاحبی دارد بنام ارباب ، آیا این رعیت همان نامی نیست که خداوند در قرآنش فرموده : این من هستم که ارباب مردم ، پادشاه مردم ، و خدای مردمم ؛ ؟ مگر معنایش بغیر از این است که در زمین کسی حق ندارد مردم را به برده گی اقتصادی ، سیاسی ، و عبادتی خود در بیاورد ؟ ولی دیدیم که ارباب می آید همین نامی که قرآن به آن اشاره شده چگونه او را به فجیع ترین وضع ممکن به حقارت می کشا ند ، و او را به استضعاف خود در می آورد . در عصر ارباب رعیتی در گیلان ما ، مخصوصا در نقاط تالش نشین ، زمینهای بایر ، و مطروکه و نیمه همواری که پوشیده از درختان تنومند و ریشه داری بودند ، می بایست با فرمان بیگاری ارباب زمین ، توسط دستان پینه بسته و کمر خمیده ی رعایا هموار می شدند ، و ریشه های این درختان تا عمق خاک فرو رفته با ابتدایی ترین ابزار کشاورزی بدون دریافت دستمزد ، بیرون کشیده می شدند تا آن زمینهای ویرانه که به گویش طالشی (( چولافت )) گفته میشد را تبدیل به بستری مناسب برای شالیکاری نمایند ، و ارباب بهره اش را ببرد .و اگر رعیتی زیر بار ظلم اربابش نمی رفت و فرمان ظالمانه او را انجام نمی داد بایستی شدیدترین تنبیهات بدنی و روحی را متحمل میشد ، که نمونه اش گذراندن شب در طویله احشام و نیز گذراندن شب تا صبح در یک اتاقک پر از دود! ، و تحقیر آمیزترین تنبیهات اینکه گذاشتن یوق گاو آهن بر دوش رعیت ، بطوری که رعیت می بایستی بجای گاو ، خیش گاو آهن را بر دوش خود می کشید و زمین ارباب را شخم می زد. چرا که رعیت در پیش اربابش از کوچکترین کرامت انسانی برخوردار نبود .در آن روزگاردر میان اجتماع هم هیچگونه مدنیتی به چشم نمی خورد ، نه انجمنی ، نه سندیکایی ، نه صنفی و نه اتحادیه ای به روش معمول امروزی در کشورهای جهان که در آن روز مدافع و حامی رعایا باشد .و از طرف دیگر مالکین تمام ارکان اقتصادی و سیاسی و تصمیم گیری مملکت را تسخیر کرده بودند . کدخداهای دهات هم چون گماشته ارباب بودند به دهان آنها نگاه می کردند و نوکر حلقه به گوش آنها بودند .

در نظام ارباب رعیتی ، نه فقط انسان ، بلکه انسانیت مورد تحقیر قرار گرفت و در آن ایام   همانند مزار آبادی که در آن نای جغدی هم نمی آمد بگوش ، رعیت ها بی کس ترین و بینوا ترین مظلومین زمان خود بودند . آیا به راستی وظیفه مسلمانی جامعه مسلمان ما در آن سالها ایجاب نمی کرد که به داد این مظلومین برسند آیا رعایا نزدشان مسلمان نبودند؟ نمی دانم شاید مالکین نزدشان مسلمان بودند !

و اگر به آن روزگاران نیک بنگریم  ، می بینیم چقدر این ظلم ارباب ها  شبیه بیدادگریهای فراعنه مصر بود که برده گانشان را وادار می کردند  از منطقه  اسوان هزار کیلومتری قاهره سنگهای سنگین و کمر شکن را به قاهره حمل می کردند ، تا با آن سنگها اهرام ثلاثه فرعون ها  ساخته شود . و تمدن مصر شکل بگیرد ، و در این باره دکتر علی شریعتی چه خوب غضبناکانه میگوید :به این مضمون که  تف بر این تمدنی که در بنای آن انسان تحقیر شود و یا  به برده گی گرفته شود . سروده  تالشی ( تاوکاره روز ) گوشه هایی از زندگی و کار مشقت بار رعایا هنگام کشت و کار در اراضی شالیکاری مالکین را به روایت میکشد .  

شعر را اینجا بخوانید تـاوکـاره روز

تاوکاره روز

ای روزی باهاره روزا

توم پـِـروما تاوْکارَه روزا

کوکو تی تی فیقون کـَری

ناله ژَنی دارهَ سَرون

پیر و جْوون خـْرْد و کـَلون

اسیری کـَشین بْجارهَ سَرون

خْرْدَنِن چْرْک و چْـلـْون

شیوَن کـَرین مـَرْزَه سَرون

کـَبـْلِه بْـرا لاکْ دَسیَه گَودَرَه تِنه

یواش یواش اورام ژَنی چْـفـْـرَه کیلون

دور دیهِ سیم شْـناخـْـتـِه نِبی

هَمَه گـْـلـَه اینـْدی مونین

ایسَرِن خـْـلـْیک بـْدَسـْت

ایسَرِن وَرْزا رونین

رعـْـیَـتـِن اَربابون دست بیگاری کـَشین

شـَوَ سَرون پاویسانهَ اشـْـتـَن کـَه شین

کیلاقا پیشی دْراز آبین کـَرین ناره

شام چْ دارین چْـمْـپا پْـلـِه چاچَه تارَه

صْبـْانهَ سَرَه پْـلِه تـله چایی دوشاوینهَ

دَنی دَنـَیْن لوکی دَمونی چیلیک ژَنین

هَـتـَه چْدَه خْـشـْـکـَه مَـرْزون

صْب تا ناهار خْـلیک ژَنین

چَپورَه خاشون تـْرا بیشمار

چونه خاشِـن بَـوَشْـتـَینا

تاوْکارَه کار ظـْـلمَه کارا

ایسَرون نوآ دَوَشـْـتـَینا

وَرْزا کـْریَه گرونا

رعیت اِستا اَنـْشـْتا

قـَحْطیَ سالا خـْشْـکی گِتا

ماری گوزْگا دَنـْشـْتا

مالهَ خْراک نی ایوَری پَیدا نیا

کاریَ وَرْزا اْم لاک دَشا

اً لاکی کو بَوَشـْتا

چیکیره زمین کاوْول نِشی

وَرْزا نِپْری ویمونی

لـْپ آگِرین وَرین سْرا

خْشْکهَ کـْـلـَشی چوفونی

چراغعلی مایی تِـلهَ روئه

باور بْکهَ خْشْکهَ نـَشی

صیب صَحَری هَمَه ای پیشته

قوز قوزَکِه بْجاری دَشی

دْرازَه روزی چـِمِن سیا ایسـْپی کـَرین

شـَوَه سَری وَرْوَرَکِه اْشـْتـَن کـَه شی

صفرعلی خَیلی وَخْـتا

دور بوبو دار بَلـَـکا

پائون ایما کـَرْدا

ویچیکونا کـَه دَلـَکا

کرمعلی بدهکارا

هیچ نِزونی کـَتهَ را شی

طلبکارون وَخـْتی وینی

مورَه آدَی اَتهَ را شی

رستمعلی پیشْـکاوْولی دَستهَ گِری

ایوَری پْری و قوز کـَری

سَراوَه کیلهَ آوو نِمونی

تون آوهَ کیلهَ جوقوز کـَری

رعْیَتِن باریکی ریسین

انهَ هَری نای نِدارین

اربابون ظـْـلـْمی کـَشین

هوی بْدارین های نِدارین

سوکهَ خونی کاوْولی دَستهَ وَخْتی گِرین

ا شَوَه سَر وَرْزا دومْبـْلهَ پی بْپْرین

کاوْولی اَفـَن دارهَ ریشَه کو گیر کـَری

پیشـْکاووْله کار جونهَ آدمی پیر کـَری

گـَدْیهَ کـَرِن نی ایوَری

مردمی کـْرا وْزْه کـَرین

تا فـْرْتی بی دَراین سْرا

سْفـْتـْه بـْنی دْمْ دَکـَرین جْزْه کـَرین

دْرازَه روزی مَرْزَه سَرون ویلینـْگ ژَنین

الـَکینهَ ایوری پْرین شیلینـْگ ژَنین

بالاخره هم سَختی سوختی دیلهَ کا

بْجارهَ کیلـِن سبز آبینه هْمْ مینهَ کا

بعد از نـْشا چند روزی بعد

ویجین دْباره موقی یا

زَنانه اون را طاقت نیا

سَخـْته کارا مَگـهَ شوخی یا

روکهَ تِه موندی آکـَرین

کار کاری سَر کولهَ بارا

واش ویوَری بْجاری تونی

واشهَ دَوا اَموقی کارا

باور بْکـَه ای هَفـْتهَ سَر و بـْن

از اْمْ جْمهَ تا اَ جْمهَ

کـَفا بْجار خَجَک ژَنی

جیرَ بْجار سورخاچْمهَ

مادوسهَ زمین چْـفـْرَ بْجار

دریا واشی وی وَرْدا

بْـرْزَ بـْنهَ وینـْدهِ نِبی

سْجاکـَه بْنهَ پـِه ویَ رْدا

ویجینهَ کـَرِن ایی مْـشـْـتهَ پْـلِه

ای لینـْگی سَر بوخور و نـَمیر

پا پینـْجهَ یـِن چـْـلْ ویشو

دَسَه پینـْجهَ یـِن خون دَمیر

آخـْرَ سَری چْ تـْرا بوام

با چْ وَضْع و فـْـلاکـَتینهَ

رعیت اْشـْـتـَن اطفالینهَ  

چْـلی کو پـِرومهَ سَکـْراتینهَ 

آبان 1388- کرج

سجده عشق

ساقی از خمخانه ات قدحی بر غمخانه ما حواله ای کــن

از فرط ملامت گذری بر حوالی پیالـــــــــــــــه ای کــن

از درازی سخن ملام انگیز واعظ شهر ملولــــــــــــــــم

ای صنم برخیز و با خم ابرویت اشاره ای کــــــــــــــــن

گر فریاد وفاداریت را نشنید آن یار خطا کــــــــــــــــــار

اسیر کوی وفایش شو ، وز ته دل ناله ای کـــــــــــــــــن

حال ما را مرحمی نیست بر زخم دل و جان خدایـــــــــا

رحمتی بنما با مرحم کرکت افاقه ای کـــــــــــــــــــــــن

زکوی معشوق ما را خبری ده ای نسیم سحـــــــــــــری

دل ما را زین گردباد طوفانی چاره ای کــــــــــــــــــــن

در وادی کبر و ریا سجاده را بفروش به مـــــــــــــــــی

در سرای ساقی دلها هوس جام و باده ای کــــــــــــــــن

این همه عمر گران را تو به توبه گذرانی چه ســــــــود

یک بار هم که شده توبه ات را نثار پیمانه ای کــــــــــن

سجاده به دوشی و آدم فروشـــــــــــــی تا به چنـــــــــد؟

گر خود آدمی ، زین سبب اندیشه ای کــــــــــــــــــــــن

با عقل حسابگر نتوان پا به ره عشق گــــــــــــــــذاشت

در ره عشق تاملی به حال زار دیوانه ای کـــــــــــــــن

سر تعظیم تو بردار از خاک در ارباب زر و تزویـــــر

سجده عشق بر خون شقایق و آلاله ای کـــــــــــــــــــن

زمستان 1390

پوته دار

سـالِن شینـَه نِه باردورَه نِه خــال دورَه نِه تـَختــَه   

چْکـْرَه سَـری مَندهِ نِشای روزگار تـْرا دِه سَختـــَه 

دِ چـْــــــرا هَنـی سـَر به هَـوایْـرَه پوتـــــــهَ دار؟  

بْهـــار دَرا باغـی دیلـَه خَـرویهَ دارِن تیتهَ کـَـرْن  

زمیـن و زَمـــــون سبـزَ خـَـلا به تـَن کـَــــــــرْن  

تْ کْ وینـْم سبزَه سَـــری کـَنهَ خلایرَه پوتـــهَ دار  

جنگلی کــــــو لـْغـْری دیلهَ واسِـــــــــه پـِرایـْـش  

باغی دیلهَ میوَه دارِن تْ بْوینـْنْ یَرَغـــــون وَرْن  

سراسر ظـْلـْم و جَفـــــــایرَه پوتـــــــــــــــــهَ دار  

چیلاتی ویْدَی نیالـــــــــــهَ بْنِنْ چْــلـْـــــــفـْییــــن  

بلبلِن تْ کـــو دوری کَرن غم و قرصـــهَ یرَه گلـــون را  

کـــوکــو تیتی را سنگِ سیــــایرَه پوتــــــــه َدار  

اَ موقی جْــوونیـرا اشـْتـْه لیوی مال نـی یَـــــری  

الان کْ دِ دار دْکـــــو تْ تـْکْ دَکـَــــــــــــــــــرْدَه  

کورَه قـوقـو را خـومـهَ و مئوایــرَه پوتـــــــهَ دار  

اشته هَیکَلی هَر کی وینه شَبَه سَرون بیوخْـتی بـــــــو  

کـْنـْدَه سَری پْفـْتـْرَه کنده ایْزْم نی آخـْـر نِــدورَه؟  

تْ فقط مورجـونهَ را شیرینه غذایرَه پوتـــــهَ دار  

بْنهَ ته ای را ناخَبَـری بـاغی دیلـهَ سبز آبیـــــرَه  

اشـْتـْه سَبـزهَ پـَرهَ وینـْدیمـْنهَ واتـْمْنهَ شاید تـْنــــی  

سبزَ قبا ایمــازهَ وَری داری با صفایرهَ پوتــهَ دار  

دورَه را کــو دِیلـْبَریـرهَ نِزیــک دِرِه بــَـری زَلـَــه  

پـِشت و پَلو صاف و صـوفهَ پْتْ آکـَردَ اشـْته دیـلهَ  

مرگ تراعروسیه ازاندرون هَپْلی هَپاییره پوتــــــهَ دار  

چهــــار تـا اژْگـْـر چَنـْگــَزی کو ژَنـْدَه بیــــرون  

خــــای تـْنهَ بْـووان پیس اشـْتـْه کـْلاه مْبـــــارَک ؟  

نه سَر داری نه ریشه بی سـروپایـرَه پــوتــهَ دار  

خـــــای بََلـَکـــــــی گـْــلِــــر آبــی زودتـر بَلـَـــک  

خبر اومه اشـْتـــْــه پـرونـده سَــر اومـــــــــــــــه  

هـَنـی خیـــال کـَـری رو به کـَفایـْرَه پوتــــه َدار؟  

پاییزهَ سَـــری گـَرمَ وا کْ وخـْـتــــــی گینـــــــــهْ  

اشـْتـْه سـَــری پـِشِــه نـِبـو بـْنـَه وَری گـَـرْدِه نِبـو  

جَلـَبی اومــهَ بـاور بـْکـَه دِ کـَلـَه پاییرهَ پوتــهَ دار  

اشـْتـْه سَـرَوَر کـْلـْکـْـــاپیسِن فـوزه کـَــــــــــــرْن  

اشتــه بنـَه وَر سیـاه شـالِـن زوزَه کـَــــــــــــرْن  

آخْــر عمــر اشـْتـْه چـِمـون آکهَ پا بـْنی دییــِــس  

دْ روزی دیگــر هَمسـادَیه مـارَکلایرَه پوتـــه دار  

پوتـهَ دار دِیلـْخـور مَبه اشته سـَــری تنـه نـــوام  

بْغـْضــی چْمْه دیلـی گِتـَه هَمـدَمی نیه دْ گله بوام   

پوتهَ دارون که وینـْم تْ هَنی خَیلی آقایْرهَ پوتــــهَ دار

دی ماه 1388کرج

تالش قوم جفا دیده

همسوئه گیری

تالـْـــــشهَ بْـرا تـْرا بْ خْـــــــــــــــــدا

رَمــــــــــــوشهَ دَوا دِ مَکــــــــــــــــهََ

تازهَ پوئهَ کـَنــــــــهَ پوئهَ جا بْـــــــژَن

جیــــــــرو کـَفـــا دِ مَکــــــــــــــــــهَ

هْمْ دْنیا کو ای تیکهَ کـَفـَـــــــــــــــــن

ویشتهَ کـْــــــرا نِبـَـــــــــــــــــــــری

هَمْسوئهَ نهَ ظـَـلـْم وجَفا دِ مَکــــــــــَه

تـْرا بْ خْـدا تاوْکـــاری موقـــــــــــی

هَمْسوئه مَــــرْزی مَــــــــــــژَن تـاش

حَرومهَ لـْخْمـــهَ هـَــرْدِه نِشـــــــــــای

اْشْتهْ لـوکـی کـو  دَمونو خــــــــــاش

اَ دْنیــا کـــو هَــر کـَـس اْشْتـَــــــــــن

پَتـــــــهَ آشــــــی پـــــــــــــی بـَـــرْه

نـوم بَنـْـــدومـــــــــــی کـَسی را مَنـهَ

اْشْتـَــن دَسینــــــــــــهَ پَتـَیـــــــره آش

هَمْســــــــــــــوئهَ زونی راضــی نیهَ

چـِــه سْـــــرا نـهَ شـــی چـْــــــــــرا؟

کـَلــــــهَ کولــــهَ کـَـری پْـــــــــری !

دیـِس بینــــــــــهِ شــی کــــــــــا را؟

هَمْســـــــوئهَ اَگــــهَ تـْنــــــــــــهَ بْوا

اْشْتــْه اَحـــــــــوال چْــتهَ یـَــــــــــه

مَجـــــال نِدَی سَری پْشْ کـَــــــــری

رو وْیَری شی پاسْکـــــــــــــــــا را

جْخْس جْخْس مَرْزی بْنی مَویخــــس

اَشْکیلـــــــهَ کــونــهَ تاو مَـــــــــآدَه

هَمْسوئهَ مــــــــــــــالون مَپـِخـْـــس

اَوَخْـتینهَ کـْرْدْکـــــارون  کـَنار بْنــهَ

باغهَ رَموشــــــــــی سخت آکـــــــهَ

سْــــــــــرا داوْره دیـــــوار بْنـــــــهَ

تـْرا اْشْتــــْـــــه طیفلـــــون ســــــــر

ارواح اْشْتــْــــه خاصـــــهَ نَنـــــــــهَ

چیراتی آکهَ خَندهَ دَکهَ مْجْمهَ دیلـــــهَ

هَمْسوئهَ پیشی مْثل گـْـــل اَنار بْبــْــه

تِللی هَمیشــــــــــهَ بْن بْنــــــــــــــهَ

شیرینی بوئه تِللی سـَــــــــــــــــــر

چـِمِن کـَم ســــــــــــــو بــــــــــون

عـَینـَکی نـَن دَماغـــــــی سـَــــــــر

هَمْســـــوئهَ را آرَس ویـــــــــــرَس

هَمْســــــوئهَ تـْکو سَرشــــــــــــاره

کـــــــار اْشْـتـْـشْن گــــیر بـــــداره

هَمْســــــــوئهَ هَتی دَر کــــــــــاره

هَمْسوئه داری دَماغیکو یاد بیگـــهِ

چـِمی عَینـَک دَماغـی را سَـــرباره

گیریفتاری وقتــــــــــــــــی پیش آ

فــامیــل هَـتــــی چْ کـَــــــــــــره؟

فامیــــل مَنـْــــــــــــــــدَه دورهَ را

هیچـــــــــــی تـْـــــــــــــرا نِکـَرْه

خـْــــــــدا زونو اْشْـتهْ سَـــــــــری

باوَر کـَــــری یا نِکـَــــــــــــــری

هَمْســـــــــوئهَ هَنی پی بْـــــــــــرا

باری تـْـــــــــرا پیگـِـــــــــــــــرْه

کــــــــاری تـْـــرا بْکـَـــــــــــــرْه

هَمْســــــــــــوئهَ را چَــــر مَدَکَــَه

اَگهَ چـِـــــه کـَـــــــــه کـَـفــــــایهَ

هَمْســـــــوئهَ گیــــری پیشهَ بْکــهَ

هَمْســــــــــــوئهَ تـْـنـــــهَ بْــــرایهَ

هَمْســــــوئهَ تـْکــا راضــی بـوبـو

خـْـــــدا تـْکــــــــــــــا راضیـــــهَ

آســـــــایشِ هْـــــــــــــمْ دُنیـــــــا

آرامـــــیش هـَــــــه دُنیــــــــــــا

هـَـر چــــــــی اِسْـتـــهَ تـْرایــــــهَ

کرج پاییز 1389  

عاقل مشو ای دیوانه

بیــــا جــانا که تا حـسنت ســـــرایـــــم بی بهـــــانـه 

کــــجایـی تـا که شــــعرت را بـــخوانـم با تــــــرانـه 

به دورت مــن بــــگردم چـون کـــرانه گـرد دریـــــــا 

تــو را مـن چشـــــم در راهــــم ز دریـــا تا کـــــرانه 

هــرگــز نبیـنم خــــم شـــود آن قامــــت رعنـــــای تو 

قـــــامت بیـای دارچـند ، تا بــازبگـــشاید در مــــیخان  

میــکده عشــــق جـــولانــگه هـــر بی ســروپای نـبـود  

گـــرهـمـدسـت شــــوند ســاقـی و جــام و می و پیمانه 

نوبــهـار آیـد و بـاز وقـت طـــــرب خواهــد رســــید 

چـهچـه مــرغ سحــــر بـازبـرآیـد با نــــوای جــانـــانه 

حیـــف اســــت گر نکشـــــی این بـــــار تو بــر دوش 

ایــن بـــار نه هـــر باریســـت  کـــــین بـــار گــــرانه  

بیــــا تا ســـــر بـه سـر تـن به کشتن دهیم بـهر یـــــار 

آن یاردل آرایــی که دو چشمش تیر دوابـــرویش کمــانه 

با عـــقل مــــلامت گر تو بســـته نــــگردد ره عشــــق 

کـیــــن عـشـــــق بـنیــان کند وچـــون سیـــــل روانه 

او که در میــکده یار با جــام نگـار نـنوشـید می عـــشق 

معشــــوق نهیب زد که نیـا از پـی من بـرگـرد بـه خــانه 

خوش عروسیت عشق ، گر عمر گـــران کابیــن او بنمـایی 

در صـحن و سـرای دل تـو حجله زنـد بی چـک و چـــانه 

کـار عشـــق است و بـــر دل مــنه تردیــد تـو هــرگـــز 

بشـنو ســخـن عشــق کـه زمزمـه ی زیـرلب خرد و کلانه 

بهــر وصــل روی  یـار تــرک اغـیار مـی بـاید نـمـــود 

می نـگو ایـن چکـاریست کـاغـازش چـین وپایـانـش چنانه 

بر کنج فــراغت منشــــین ، خــرده تـو بـر عشـق مـــگیر 

زعشـق روی گـل  بلبل کــی آســـوده بخوفت بر سر لانـه 

پشه اولس را سر لکه

خــــــــــوام  تـــْـــرا  بْــوام  کـســـــی  را مَــــوا

نـَـــــــــــرَه  را شــــــــــون چَــــــر دَکـَــــــــرْدَه

دْ  واز بـْکـَـــــه بْـــرْسـَه  تـَنـَه  پِـِـوَز کـَــفـــــــــا

ژیـــَـه تـْکـَــه پـِــرَه سیــرَه چـِـم  پـِلـَکـْه بْرَه لانی

بــْـــرَه لانـــــی بـْــن دَخـْـتــَـه مَــــــرده لانـــــی

مَــــرده لـْکـْــــــت دْمْ دَکـَــــرْه بَـــــرومــِـه نـِــوا

چِه سَــرَفـــا کـَـرْگــَـزون گـِــتـَـه ایـنـْدیـنـَــــه دَوا

مْــرا چـومــونــی گـْـرْنـَـه وَشْـتـَه هَـمَـــه زونون

اه ! نِمَــــــسـی دَسْـتـْـکـلاه ژَنـْـن پـــاره رونــون

ژیـــَـه  بْـنـَه وَر آگــَـــــرْدَه  سَـر لاسَـــهَ مُـغـــار

خــــــالــــو هـــــا خْـتـَه هـیـــــچ کــــار مَـــــدار

پَـشـمـالـــو کـــا  مـوئـه تـا  اگـه نِـشْـتـیـرَه کـَنـْدِه

آتـش بْـکـَــه  جـیـرْ سـو بـومـون  پـَسْـنـَه ویــدار

یـالا دَکـَــــه  شـــالـَـه شْــکـَه  شــالــَــه شـْـــووار

پْـشـَـه اولـَـس را سَـر لـَکـَه تـَبَـر دَکـَه ویَن ربـار

ژیـَــه پـِشْـتـَه وَر ویــوَز داره  جـیـرَه تـونــــَــه

حــواس بـوبـو چَـکـیـلـَه خـو هــا  فـْراوونــَــــه

دیـلـــــــی دریــــا بْـژَن  و هـیــچ غـــم مــَـــدار

تـْشـْـکـَه دارَه  فـْـتـْـــرَه لـْسـْــی آمــــادَه بْــــــدار

بـوراغـیکو بَـوَشْـتـینهَ تـَجْ هَـرن هْـمْ دَرَه دوغال

هَـر گـْلـَه اومَـه چـِمون ویچین  ویـمـال  مَـتـَرس

ماتــــورَه بـْـژَن خَـشَـمَـه آکـَه سْـمْ و ســوغــــال

اَوَتـــَه  کْ شـــی حَـفـْصَـلـَه بْـدار ویـنـی تــْــــرا

چْـلـَـــه دَرَه  تـَنـْگــی بَـرَه  زرده گیــل ســــــرا

دازی پیگِه  پَرْسون  بْژَن راه دیله هَمَه تیهَ چَرَه

روزِ روشون  آفـْتاو کاره خیال کـَری شَوه سره

کوکو تی تی یا چْـکـَرْه ؟ کورَه قوقو یا سَر ژَنـْه

یاری بْـلـْبْـل کـْـلـْـکا پیسَه کـورَه شَپَر یا پَر ژَنـْه

آذر 1388کرج 

جایگاه کوه در اندیشه بشر

یک سلام والسلام

کوه وطن

چکره صدا

بیجی تهِ چـِم آکـَرَم گوش آکـَـــرَم

راست آکـَرَم چَمَه سـَـــــــــــــری

خَستهَ بازارهَ کـَس کـَسی تـَرَه نیهَ

هَر کـَس رونو اْشـْـتـَن خـَـــری!!

مَسـی تـْـرا بْمـَـــــــــــــــس بْمـــا

راحتینهَ بـاور مَـکــــــــــــــــــــهَ

اْمْ گوشـــــــــــی کـو دَکـَــردیـرهَ

اَ گـوشـی کـو تـْنـْدْ تـَر بَـکـَـــــــه

ســَــری کْ یــا دَر کـــــــــــــارَه

تـْتـْرا بْـوام مْـــرا مَـسْــــــــــــم!

شـــال دَوَشْـتــَه شـونـْدَه کیلــهَ!!

چَـکـَــره صْـدا فـَقـَط مَـسْــــــم!!

سـوتــَـه بْـنـــی پْـلـِه کــــــــارهَ!

کـوچــی بْـنـی ویــز چْ کـــْــرْه!

شــــال دَلـَکـَــه چْـمـَه سْـــــــرا!

زَردهَ اْسْــپــَــه لاو نِـکـَـــــرْه!!

هـویـهِ هـویـهِ نِشـای کـَـــرْدِه؟!

مـَــــرْزَه کـَــری خْـلِــــه کاره؟

هیچـی نـی  مَـووای چَشْـتهَ بَرْه

بـَعـداً تـْـــرا خَـیـلـــــــــی زارَه

 کرج اسفند 1388

کرده گا

دو دو کـــــــــــــــــــارهَ ماست؟!

دو دو کــــــــــــــــــــــــارَه دو؟!

گایـِن نِشون کو بَه کـــــــــــــــو!

دِ نِـــــــــــــــــوَرْن ماست و دو!

کـْرْدهَ گا اومهَ چَمَه کـــــــــــــو!

کا دِرهِ اومَه؟ سوتهَ کـــــــــــــو!

چَ چْ نیهَ؟ هیچــــــــــــــــــی بْرا

کـَـتـْرا آرَسَه سوتهَ کـــــــــــــو!

اَناسو چَرَه سیر نا آبــــــــــــــه!

خا ویْلـَکـْه جیرهَ تونــــــــــــــهَ!

اْشْکـَم مَوا لـْشْکـَــــــــــــــم بْوا !

مْرْجْغْـلی سِل و دَریا تونـــــــهَ!

ای کیسهَ واش ؟ دْ کیسهَ واش؟!

سیر نا آبو بیس کیســـــهَ واش!

آخری دیلهَ سْمْ دَکـَــــــــــــــرْه!

هَـتهَ مونو دْمْ دَکـَــــــــــــــــرْه!

هَرکی وینهْ فـْـشْـتـْه کـَــــــــرْه!

پیشاخْرهَ شاخ دَکـَـــــــــــــــرْه!

ایلا بیلا چـِل کیســــــــهَ واش!

کـْرْدهَ گا اومهَ چَمَه کـــــــــــو!

کا دِرهِ اومَه؟ سوتهَ کــــــــــو!

چَ چْ نیهَ؟ هیچی بْـــــــــــــــرا

کـَـتـْرا آرَسَه سوتهَ کـــــــــــو!

بیلا وارث هْـنـْـتهَ هَــــــــــرْه!

معلوم نیهَ کا دَکـــــــــــــــَـرْه!

سَر دَکـَرْه دُم بَکـَـــــــــــــــرْه!

فقط وینـْم تـْرْنهَ کـَـــــــــــــرْه!

خندهَ دارهَ خا بْگـْــــــــــــــرْه!

نِزونو گـْرهِ گـْرْنهَ کـَــــــــرْه!

اْشـْکـَمی طاهون دَلـَکـَــــــــه!

بَرَکـَتی دِ بَرْدَشــــــــــــــــــه!

مَرده لـْکـْت شْت نِـــــــــویدهَ!

اْشْـتـَن اَوَری روبَرْدَشـــــــهَ!

نِزونی مَگهَ سوتهَ کو مالـــهَ!

قـَحطیهَ سالی کیجهَ یـــــــــهَ!

خَیلی وَختی کـْـرْدهَ گایــــــهَ!

هـْـنـْـتهَ وینی بیجهَ یــــــــــهَ!

ایوَری پَلو رْشْـک آکـَـــــرْدهَ!

ایوَری پَلو گیجهَ یــــــــــــهَ!

هْنـْـتهَ اْشْـتـَن خارْنـْدَشــــــهَ!

چهِ جان هَمَه جیجهَ یــــــــهَ!

فقط مَنــــــــــــــْدهَ دَنَ درد و

جْـلهَ ریشهَ بیگِـــــــــــــــرْه!

سردهَ سولهَ اَی بیگینــــــــهْ!

خونَ جیشهَ بیگِــــــــــــــرهْ!

کـْرْدهَ گا اومهَ چَمَه کـــــــو!

کا دِرهِ اومَه؟ سوتهَ کـــــــو!

چَ چْ نیهَ؟ هیچـــــــــــی بْـرا

کـَـتـْرا آرَسَه سوتهَ کـــــــو!

پاییز 1388

کرج

ماره کلا وینی موا زرموشه

بــــــی سَـــــر و صْـــدا  پَنبــهَ تبـر

اَمـونــــــهَ دیلـــــهَ کـــو اینجـنـــــْـه

دال گـــــوشـــی وَنگ نــــی نـیــــهَ

تا تْ ویـنـــــــه مْـثــْـــلِ مـوشـــــهَ

هَـمـیشــهَ نـی خــوا میـن بْخْســـــْه

لـَفــــــــــهَ پـولــــــی نــــــی مْ  آدهَ

لاکــــــه َبنـــی چـــورْتـْکـا ژَنـــــهْ

اَز انـدَرون جْـنـْـــب و جـــوشـــــهَ

چــِـــم پـیـلــــهَ بْـژَن سـَـری جوخا

بیـتـــــی مـالـــــهَ آخــری دیـلــــــهَ

میــــن دَلـکـــــــْه تا شــا هــَــــــرهْ

بَعــــــــداً وَزْه کـَنــــــارو گـوشـــهَ

اْشْـتــْــرا بوبو روکـَتـــــهَ اشـتـَـــن

سـَــــــر گـوشــــــی بَردهَ بـیــرون

گـْرْنــــهَ بوَزْه لاکــــهَ پـِشْـتـــــــــهَ

گـْرْنـــهَ ویخْســْه راپـهَ کولوشـــــهَ

دوری بْکــــــــَـه دَسْ مَ آســـــــــــا

اَلـْـبَعـَلــی کــوشـهَ بَـری خَبـر آکــهَ

جــانـــــی بـیگِـــــرْه آتـَن کـَــــــرْه

پـوسـتــــی سـَـــری خْشـْکـهَ کوشـهَ

نـوم  و نــون و رَســــم و نوشــون

هْـنــْتــهَ هـَمــــهَ اْشْـتـْــرا خــــــواه

اْشْـتـَـن جـــورهَ مَـخْــلوقـیـنـــــــــهَ

تا دیــل بْـخــــوا خَیـلــــی خـوشـــهَ

صَـــــــــوابـی را ایـمْـشْـتــهَ پْـلــــِه

اَنـْشـْـــتـا پـیـشــــی بْخـوای بْنـَـه ی

چـاپْـلــــــوســیـنـهَ دْ واز کـَــــــــرْه

پْـلِـه سَـری کـو خـوروشــــــــــــــهَ

کـَســـی را مـَوا چـَنـد جا کــو نــــی

کـَــــه و زَمـیــــن اْشْـتــْـــــــرا دارْه

اَی کْ ویـنـــــی خـیـــال کـَـــــــــری

لامَـکـــــون و خـانـــهَ بـَـر دوشـــــهَ

چـِه خـَــر بـَرْشــــهَ  پَرْدی سَـــــری

هـیـچ نِـوای تْ ویـنـْدَمـَـــــــــــــــــه

چـِــه راه پـایــــی هـَــرگـْــز مـَمـون

ایــدَفـــــا ویـنـــــی تْ جــا نوشـــــهَ

بـا قـیـافــــه حَــــــق بْ جــــــــانـب 

بـی سَـر و صْــدا مــامْـلـَــــه کـَـــرْه

مـامْـلــَــه گــَرون بازاری دیلــــــــهَ

دْنـیــا خَــــر و دیـــن فــروشـــــــــهَ

هْـمْ بـازاری کـْنـْج و کـَنار وگـوشــهَ

هَـرچی نوئه خـْلهِ کـَرْه وا فـوروشـهَ

چـِم و گوش و ذهن و هوشی باز آکهَ 

مـارَه کـْـلا ویـنی مَـوا زَرْمـوشـــهَ!! 

بهمن 1388   کرج