سرزمین نوروز
دراین تارنما،مجموعه اشعار تالشی و فارسی، مقاله ها و طنز نوشته ها، اثر رضا نعمتی کرفکوهی ارائه میگردد.سرزمین نوروز
دراین تارنما،مجموعه اشعار تالشی و فارسی، مقاله ها و طنز نوشته ها، اثر رضا نعمتی کرفکوهی ارائه میگردد.درباره من
***بنام آنکه جان را فکرت آموخت***
باسلام و عرض ادب و احترام - رضا نعمتی کرفکوهی هستم اهل روستای کرفکوه دارباغ از شهرستان فومن، استان گیلان ساکن فعلی کرج.ورود شما بازدید کنندگان محترم را به وبلاگ "سرزمین نوروز" خیر مقدم می گویم .دراین وبلاک اشعار تالشی، فارسی،مقالات،نقد گفتارهای فرهنگی و طنز نوشته ها،اثر اینجانب منتشر می گردد.علاقه مندان می توانند برای دیدن و مطالعه هر مطلبی ،بر روی همان مطلب کلیک نمایند.خوش آمدید،خوش بومائیدی،خوش گلدی،خش اومینه،خش آمیرون.مهرتان جاوید.
ادامه...
افاضات فشتمقولی در باب ویشور آلاوه !
طنز نبشته های فشتمقولی ( شماره 17 )
افاضات فشتمقولی در باب ویشورآلاوه
! (1)
رضا نعمتی کرفکوهی
الف: ویشور .
ویشوریدن یا ویشوستن یا به نوعی شوسته شو نمودن از بالا به پائین در بین الشپلین، در سه موارید معمول بودندی.
یَک : کع ویشوری.
دو : ورزاء ویشوری.
سه : آدَمَه ویشوری!!
در سائیر موارید، ویشور یا ویشوریدن، مفهوم نداشتندی ومعمول نبودندی.
زیرا مابقی یا:
دَشوریدن بودندی ، مثل دوا نویسی دوا را دشوستن و خنتن و یون تَره خردنی شندری با آو دشوستن . یا آمال ویمال بکردن.
در چنون مواریدی، دستون را حرکت از سوی چپ به راست ، یا از راست به چپ بودندی.یا پِشوریدن بودندی ، مثل پله پِشوری . چون در اینگونه شوستن، دَسی حرکت از جیر به کفا بودندی از حرف (پ) ایستفاده بکردندی، حرف " پ " را همواره پکشیدن به کفا یا بعبارتی دیگه سرپِرنمودن مفهوم دوئندی .
خلاصه ی کلوم در ام باب، چنون بودندی که در ولایات 17 گونه بین الشپلین در باب [ شوستن یا شورتن ] ، حرف « پِ » ایستارتی باشندی که از جیر به کفا ، و حرف « دَ » ایستارتی استندی که از چپ به راست یا از راست به چپ ، و حرف « وی » را ایستارتی استندی که از کفا به جیر بگینندی.
ایا چنون دستور زیوونی را هیچ جای دنیا تلفت شدندی؟؟.
کع ویشوری :
کع ویشوری را چنون مرسوم بودندی که این عمل یون با زرده گیل بکار برفتندی یون با بجاره چل.
در باب زرده گیل: مردکن زرده گیل را از جیگایی بکنندی بیاورندی کع و ینکن در آب روش بکردندی وبا گزع کع دیارون را از کفا به جیر ویشور بنمودندی.
امکارینه کع دیارن خاصی روشون بشودندی ، طوری که دوئه بن بمونندی و اینقدر کع قشنگ بشودندی که آدمی روح، ها دپَرندی .
در باب بجاره گیل: هنی مردکن تشتینه بجاری رتی کع بوئرندی و ینکن قشنگینه دیارون ویشور بنمودندی.
نکته : عمل ویشورتن فقط و فقط مخصوص کع دیارون بودندی ونه کع تون یا تلاری تون یا کوره سری تون.و....
توضیح را لازم بودندی که هرسالی د- بار ویشور بکردندی تا کعی تروتمیز بداشتندی که موهیمترین موقع عیده سروند یا چند روز پس مونده باشندی به کیلی کیلی چارشمبه .
ورزاء ویشوری :
دیومین ویشور یا ویشورتنی که در بین مخلوقان بین الشپلین مرسوم بودندی، عمل ورزاء ویشورتن بودندی .کین عمل در میون رعتین بجاره کار رخ بدادندی. نحوه کار را چنون بودندی که رعیت بعد از امکه بجارش را پیش کاول بژندی ورزا یش حیوون خدا چله کوئه بشدندی وهله مله آوی نه پاکیه نشدندی .
الهذا بایدی ورزایش را یون در سل دیندندی یا به روار دیند نمایندی وبا خیلی خیلی آوینه پی ورزایش را ویشورندی . عمل شستشوی ورزاء بعد از پیشکاوله کار را ویشورته واتن نمایندی.
آدَمَه ویشوری!!:
در ام باب در بین مخلوقان بین الشپلین از هزارون سال پیش تا اوری اخبار آنچنونی در دس نباشندی. آنچه در حالی حاضیر بایدی در ام خصوص واتن نمایمی امکه فقط وفقط در باب تره خردنَه ویشوری مرسوم بودندی.
وانهم پسان هینگوم کع تره خردن کافرو دیله خواوی کو جیوشت بنمودندی، ناخبری برمه بکردندی، پسان اطرافیون به بردن اشتن دس به سمت اشتن وینی بگوفتندی اوفه! پسان همه بدانستندی که خردن اشتن جا را خراو بکردندی!
درچنون مواقعی خردن را از گافرع بگتندی وببردندی خیلی آوینه ویشورتندی .
این عمل دیومین عمل ویشور یا ویشورتن در اندر دیله ی اهالی بین الشپلین باشندی.
بغیراز ام گزارشی دیگه ای در باب آدمه ویشوری حیکایتی نباشندی و خوَری نبودندی. فقط تنخواه خوری کع در منطقه ی مزه ور! از منطقه 7 مناطق 17 گونه بین الشپلین ( قفقاز جنوبی ) بگوش آرسندی امکه عیده ای به هنگوم دوا ومرافیه کلومی ایندینه واتن بنمودندی مثل ام کلوم " هنگه هسه فشینه ته ویشوروم!!!"
بما آنهم در حد شوعار بودندی وهرگز ایندی را فَش ( دوش مون ) نوَداندی !!! بلکم تهدیدی بیش نبودندی
ب : آلاوه
امروز شکر خدا در بین الشپلین آلاوه هموم آلاوه مفهوم داشتندی و مثل ناهصد سال ی بعد معنی ماست مالی نداشتندی!!!! آلاوه با اندکی فرق با ویشور مخصوص کع تون و تلاری تون و کوره سری تون و کرجی تون و چند جایی دیگه باشندی .
پسانکه بعلت زبر یا درژد بودن کوپ، و دپر آپر آن ، مکونهای مذکور پکن آکن بشوندی و بایدی با همون گیل و چل با اندکی پوف پشی بکردندی دا کمی هم سیفت بشوندی و هم مترکندی ،پسون با دسی پنجه ئونه آمال ویمال بکردندی .
امکار نی ممولا بهمراه ویشور انجوم بگتندی . آلاوه نیاز به گزع نداشتندی دسی انگوشتونه آلاوه بگردندی.
نکته : آلاوه در ویشتر موارید متخص به سطوح باشندی ودر کمتر مواریدی دیار را آلاوه بکردندی . دیار را آلاوه بکردن با مالا باشندی. در امکار نی حرکت دستون از چپ به راست ویا از راست به چپ وگاهی نی هم از پیش به پس و هم نی از پس به پیش بودندی .
...واما ویشور آلاوه در ناهصد سالی بعد؟؟؟!!!!! مفهومی دیگه ای داشتندی !!!!!!!! ( ادامه دارد )
( فشتقولی پشه وری به سال 503 از هزاره اول در کتاب از پشه ور تا مزه ور!!)
توضیخ- مفهوم شپل همان نهر می باشد و بین الشپلین مناطقی که در بین دو شپل یا نهر واقع شده باشند.
باسلام وبلاگ خوبی داری با مطالب جالب اما یک سوال از شما دارم اینکه شما با آقای برات نعمتی درماسال نسبتی دارید یانه
سلام /خیلی خوش آمدیدجناب رحیمی ممنونم از حضور تان .
بنده فومنی هستم ( دارباغ فومن ) وبا آن دوستی که نامش را ذکر نموده اید نسبتی ندارم . بازهم سری به بنده بزنید خوشحال میشم. به نظرم در سایت استاد عبدلی نام مرا دیده باشید.
سلام
خاسه برا
بری بدی اشتن کو دور بکرم
چمه دشبندی چمی کور بکرم
فشی نه به مویشور من عزیزم
زمونه سخته لاسی به وور بکرم
ویژه شاندرمن به روز است
سلام خاصه زوئه
فشینه ته نویشوروم که هیچ / از خاک و گیلینه ته آروفوم
سلام پیله برا منده مبی.خدا کو امید دارم کع دریا قدردیل خشی بداری و همیشه اشتع کف کوک کوک بوبو.
سلام/ هزاره سالون بمونی دیلخشینه
یاد ورزا شستن توسط مرحوم پدر بزرگ مادری ام در روستای قلعه کل فومن و الاوه کردن در و دیوار خانه توسط مادر بزرگ عزیزم افتادم یاد همه رفتگان در این آدینه گرامی باد.
خوش بومه ای استاد/ خودا شیمی رفتگانه هم بیامورزه .
ببخشید می ویبلاگ بعضی اوقات مطلب اونه شین بومی محلی اسه. سغه جان بداری
سلام وخسته نباشید خدمت استاد نعمتی
بسیارزیبا
از به کاربردن لغات اصیل تالشی لذت بردم
سلام همولایتی گل، خاصه مؤمینه زوئه. ته کا یا کا؟
لازم است برای مبارزه با فرهنگ وارداتی از فرهنگ ملی و قومی خود بهره بگیریم . بقول حافظ علیه رحمه : آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد.
از اینکه سر زدید بینهایت ممنونم.
درود اقای نعمتی بسیار جالب بود من ابتدا فکر میکردم باید این طرز نگارش وبا لحن طنز گونه حتما خواندنش هم مشکل باشد ولی دیدم که درحالیکه بیان طنز ونگارش این چنینیکه فکر میکنم ایده نو باشد خواندنش هم روان وخوانا وقابل فهم است سپاس
سلام
خیلی مخلصیمه
خیلی جالیبا
فشه ویشوره هم داریمینا
بسیار خلاقانه بودندی
وبسایت جدید وسا در خدمت شمال و همکاران شما
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام عرض کردمی محضر حضرت فشتمقولی خان دارباغی
سرای خله لون را عجب ویشور آشوری کردندی. مرحبا. پرشوی تالشی قشنگه چور زوئه.
به نظر می‌رسد آن قدیمیا که خردنی را و پیش پدر و مادر گرامی روزون شوی که درزیر، مدت مدیدی در کمک به انان بجار گیل را از بین الشپلین حمل کردندی و به منزل آوردندی تا دیوارهای خانه را ویشور آشور بکنندی. از بوی گلی و تولی که از وبلاگت بلند شده این عمل استشمام شدندی.
ولی خودمانیما شانس آوردندی که این روزها از ویشور آشور خبری نیست وگرنه مجبوریرا کرجی سدی کو تول و رت حمل کردندی تا دیوار آپارتمان مثلا طبقه هفتم را ویشور آشور کردندی. آخ چ تماشایی داری داد و قال همساده که نعمتی ام چ وضعیه، ما را بیچاره کردندی با این لچر کاری!
به هر روی کاری قشنگ کردندی با این توله کوئه نگارشینه!
سلام/ خوش آمدی
جناب صحرایی خوب شد یاد روزگار خردنی را به یادم انداختی.
خردنیما اخ همه جا بی بشیم
زلزله را دارو دوچونی پشیم
گوزگا واسی چنتا لنتی کشیم
قرار نگریم ایتا جا ننشیم
الان وینم پاتون کرع گزگزه
آبو نونو پله نکرع مزه
سلام. قلمتان پایدار، روزگارتان خوش
سلام. باسپاس از حضور شما.
دلشاد و سرخوش باشید
سلام برا
این مطلب فشتمقولی هرچند خواندش قدری سخت است و فهمش برایم مشکل اما دارد روزبه روز برایم جذابتر میشود .
پدیده نوینی در نگارش تالشی است که نامش را زبان بین الشپلینی گذاشته این . یادم میاید ما در دوران بچگی با هم سن وسالان خود یجوری صحبت میکردیم که دیگران نمی فهمیدن ونامش زیوون زرگری بود.شما بیاد دارید؟
سلام ممنون از حضور گرم انور عالی . وباز ممنونم که همواره نظرات شما را در پای همه ی پست هایم میبینم. آری فقط حرف اول کلمه را می گفتیم و ادامه اش را با رزی بزی مزی چزی ادامه اش می دادیم.
یادمان باشد خداوند میهمان قلب های
وسیع است...
هر چه قلب های ما از کینه پر باشد سهم ما از
خدا کمتر است ...[گل]
kermanshahan20.blogfa.com (وبلاگ دیدنیهای کرمانشاهان)
kermanshah29.blogfa.com (وبلاگ کرمانشـاه گهواره تمـدن)
kermanshah39.blogfa.com (وبلاگ اخبار کلانشهر کرمانشـاه)
درود/ با تشکر از حضورتان
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
این تصویر زیباتر از تصویری است که گذاشتی و برداشتی.
خوب است خله لون را در یکی از پست‌ها معرفی کنی.
سلام بر شما
زیبایی همواره در انوار حاصه الهی متجلی ست و در عرفان الهی هر آنچه می بینیم نور است و منشاء نور و مبدأ زیبایی هم اوست. لکن زیبا دیدن هنر انسانهایی است که تمام خلقت الهی را زیبا می بینند. و این هنر در دیدگان شما نهفته است.
* در باب "خلِه لون" باید عرض نمایم که همه تالش زبانان با واژه خله آشنا هستند. همان آوای دلنشینی که گاها تالش ها با انگیزه های مختلف سر میدهند . در مقاله ی "خله چیست؟ در فهرست مقالات و نوشتار در همین وبلاگ به آن پرداخته ام .
واژه "لون "در تالشی همان لان در فارسی است که در فرهنگ لغت عمید لان به محل یا مکان گودالی شکل، ویا به محل فراوانی چیزی گفته میشود.
خله لون نام ییلاقی در منطقه ماسوله رودخان فومنات است . این ییلاق در محلی گودالی شکل واقع گردیده به طوری که در سه طرف آن سینه کش کوه و طرف دیگرش سرپایینی وبه سمت دره میباشد.
نکته جالب توجه اینکه وقتی می روی در سینه کش بلندی های مجاور به آن، خله ای سر می دهی صدای خله ی شما به نقاط پایین که ییلاق خله لون در آن واقع شده پیچیده ومنعکس گردیده و تو صدای خله ات را بعد از ثانیه مجددا می شنوی.
به همین خاطر نام این ییلاق به خله لون مشهور گشته است.
با تشکر از حضور تنوری جنابعالی.
سلام برا قربون
خیلی ممنون از وبلاگ باحالت. کلی خندیدم.
شیمه چاه سر استا آفتاب زغاله
ویندمه نومزد شورو فنجون پیاله
واتمه ای طرف دی مه ایله ماچ
واشه نه وای وای دلکه ماله
پاینده باد تالش و تالشی
سلام نازه برا را غش
دا هنتِه کامندیشا؟ هنی برا چمه ور.
خیلی خشخال آبیمه که کلی خنده کردیره .
ته مرا تره موچه ایره جانه رو
ته مرا خجی چومچه ایره جانه رو
زونی چرا خیلی تنه خشی مه ؟
آخا مرا گلی غومچه ایره جانه رو
واقعا قشنگه بخونید......!!!!!////
ﭼﻪ ﺁﻣﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﺧﻮﯾﺸﺎﻥ.
ﮐﻪ ﮔﺮﺩﯾﺪ ﺟﻤﻌﺸﺎﻥ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ.
ﭼﺮﺍ ﻓﺎﻣﯿﻠﻬﺎ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍﯾﻨﺪ.
ﭼﺮﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﺪ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﻨﺪ./
ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺯ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺰﺩ
ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﯽ ﺳﺘﯿﺰﺩ./
ﭼﺮﺍ ﺩﺧﺘﺮ ﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﻧﻨﮓ ﺩﺍﺭﺩ./
ﭘﺪﺭ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺟﻨﮓ ﺩﺍﺭﺩ./
ﭼﺮﺍ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﯿﻤﯿﺎ ﺷﺪ
ﺭﻓﺎﻗﺘﻬﺎﯼ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪ ﺭﯾﺎ ﺷﺪ./
ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻏﻨﯿﺎ ﻫﻢ ﻟﺬﺗﯽ ﻧﯿﺴﺖ./
ﻓﻘﯿﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻋﺰﺗﯽ ﻧﯿﺴﺖ./
ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﮐﺎﺥ ﺷﺎﻩ ﺍﺳﺖ./
ﺩﺭﻭﻧﺶ ﯾﮏ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺁﻩ ﺍﺳﺖ./
ﺩﺭ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎ ﮐﺎﺷﯽ ﻭ ﺳﻨﮓ ﺍﺳﺖ./
ﻭﻟﯽ ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﯾﮏ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺟﻨﮓ ﺍﺳﺖ
ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﺑﺬﻝ ﻭ ﺑﺨﺸﺸﻬﺎ ﺍﺛﺮ ﻧﯿﺴﺖ./
ﺯ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﻣﺮﻭﺗﻬﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﯿﺴﺖ./
ﻋﻤﻮﺟﺎﻥ، ﺧﺎﻟﻪ ﺟﺎﻥ، ﺩﯾﮕﺮ ﻧﮕﻮﺋﯿﻢ./
ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﮒ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﺋﯿﻢ./
ﯾﮑﯽ ﺣﺞ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺳﺎﻟﯽ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ./
ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﻧﺎﺩﺍﺭ ﻭ ﻧﺎﭼﺎﺭ./
ﯾﮑﯽ ﺑﺎ ﺳﻮﺩ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻧﺰﻭﻟﯽ./
ﺭﻭﺩ ﻣﮑﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﻗﺒﻮﻟﯽ./
ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﺮﺑﻼ ﻭ ﺷﺎﻡ ﮔﻮﯾﺪ./
ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻓﺨﺮ ﺑﺮ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﮔﻮﯾﺪ./
ﯾﮑﯽ ﻧﺎﺯﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺑﺎﻏﺶ./
ﯾﮑﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﮑﺒﺮ ﺩﺭ ﺩﻣﺎﻏﺶ./
ﯾﮑﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﺳﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ./
ﻓﻘﻂ ﻣﺜﻞ ﺑﺘﯽ ﺍﺯ ﺯﻫﺮﻣﺎﺭ ﺍﺳﺖ./
ﺧﻼﺻﻪ ﻭﺿﻊ ﺗﻌﺮﯾﻔﯽ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ./
ﻫﻤﮕﯽ ﺑﺮ ﺧﺮ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺳﻮﺍﺭﯾﻢ./