سرزمین نوروز

دراین تارنما،مجموعه اشعار تالشی و فارسی، مقاله ها و طنز نوشته ها، اثر رضا نعمتی کرفکوهی ارائه میگردد.

سرزمین نوروز

دراین تارنما،مجموعه اشعار تالشی و فارسی، مقاله ها و طنز نوشته ها، اثر رضا نعمتی کرفکوهی ارائه میگردد.

بررسی روش های مختلف نگارش تالشی (1)

http://s6.picofile.com/file/8251559476/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86.jpg

بررسی روش های مختلف نگارش تالشی

 نویسنده : رضا نعمتی کرفکوهی

بنام خداوند جان و خرد

پیش گفتار: ضمن پوزش از دوستان غیر تالش زبانم در دنیای مجازی در این پست قصد براین است که در اولین پست این وبلاگ در سال 95 به مسایل و موارد فرهنگی بومی ومنطقه ای اختصاص یابد. به ادبیات و زبان مادری ما "تالشی" پرداخته شود. ماگرچه در تقویم خود روزی به نام زبان مادری داریم ولی داشتن و صرفاً یادآوری مختصر و پردازش محدود به زبان مادری آن هم در یک روز راه نجات زبان مادری از اضمحلال اش را نمی تواند در پی داشته باشد. بسیاری از زبانهای قومی ایرانی از جمله زبان کهن تالشی در حال حاضر در خطر نابودی قرار دارند. متأسفانه فرهنگستان زبان و ادب فارسی  با تدریس زبانهای مادری موافقت نکرده است.شاید نطر این مؤسسه براین بوده که با این کار زبان ملی  ما  تحت الشعاع زبانهای محلی و قومی قرار می گیرد. یا مسایلی از قبیل قومیت گرایی و جدایی طلبی سیاسی  را در پی داشته باشد. ولی هر دوی این نظر و ایده اندیشه ی باطلی است که شاید این فرهنگستان خدای ناکرده آن را در سر داشته باشد. چرا که اساساً زبانهای قومی در ایران بزرگترین پشتوانه و مدافع زبان ملی ما فارسی هستند و فرهنگستان زبان فارسی باید بداند وبراین موضوع واقف باشد که زبان ملی ما برای جایگزین نمودن واژه های وارداتی باید دست نیازش را به سوی سایر زبانهای ایرانی که به زبان اقوام ایرانی معروف اند دراز نماید. نابودی زبانهای قومی از سویی و از سویی دیگر تعصبات ضد فرهنگ و القاب و اسامی عربی در میان توده مردم نهایتاَ منجر به این خواهد شدکه لجوجانه از ورود عناوین لاتین استقبال گردد و در سر درب های اماکن تجاری و فنی و حتی فرهنگی کشور این اسامی ها جلوه نمایی کنند.نیز فرهنگستان زبان و ادب فارسی بر این موضوع نیز باید واقف باشد که تهدید زبانهای  اقوام ایرانی و نابودی آن توسط "زبان فارسی" هرگز برای زبان ملی ما پیروزی و موفقیت به ارمغان نخواهد آورد به جز خراب کردن پلهای پشت سر خود. این است که فرهنگستان زبان و ادب فارسی باید هرچه سریعتر با تدابیر و راه حلهای منطقی نه فقط مدافع خشک و خالی زبان فارسی باشد بلکه باید از تمامی زبانهای ایرانی محافظت و از نابودی آنان جلوگیری نماید تا بتواند از زبان شیرین فارسی که حقاً زبان مناسبی در سطح ملی ماست مراقبت نماید

--------------------------------------------------------------------------------------------

http://s7.picofile.com/file/8251554834/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D9%85%D8%A7%D8%AF%D8%B1%DB%8C.jpg


گفتار یکم:

چه نیازی به نوشتن به زبان مادری؟

هرقومی که در فرهنگ درونی خود موسیقی دارد لاجرم شعر هم خواهد داشت. چراکه شعر همواره با موسیقی همراه است و چون شعر دارد و سروده وسایر نوشته ها ، حتماً بایستی اشعار و سروده ها و مطالب خود را بر سطوحی بنویسد و یاداشت نماید تا هم خودش به وقتش آن را بخواند و هم  به دیگران ارائه نماید .

بنابراین نمیتواند یک قوم که دارای زبان گفتاری است فاقد زبان نوشتاری باشد. افراد آن قوم باید بتوانند اشعار و نوشته های نخبگان خود را  به صورت مکتوب در دست داشته باشند و به راحتی بخوانند .

وقتی که صحبت از زبان مکتوب به میان می آید بنابر این برای صحیح خواندن و صحیح نوشتن به آموزش آیین نگارش زبان خود نیاز پیدا می کنند.

چگونه یک فارس زبان که زبان مادری اش از روز نخست فارسی بوده باز به آموزش زبان فارسی و آشنا شدن با دستورات زبان فارسی مثل سایر افراد اجتماع نیاز دارد؟ یک کودک تالش زبان و غیره نیز همین نیاز را درخود دارد و برای رفع این نیاز به آموزش زبان مادری خود نیازمند است تا الفبای زبان خود را بشناسد.

چرا که مهمترین عامل بازدارنگی هر زبانی از خطر اضمحلال ، نوشتن به آن زبان خواهد بود. با خواندن و نوشتن،گفتن و شنیدن است که یک زبان و یک فرهنگ کلامی "تاب ایستادن" و "توان ماندگاری"در برابر هجمه های فرهنگ بیگانه را به خود میگیرد.

نکته: از مهمتریم عوامل نابودی یک زبان، اصل تاریخی آن است که دراین اصل اعتقاد براین است که هرچیزی روزی برای تولد و ایامی برای حیات و سرانجام روزی برای مردن خواهد داشت.( کل من علیها فان)

ولی این اصل وظیفه اصلی انسانی ما را کمرنگ نخواهد کرد که خود را در کنجی قرار داده و نظاره گر آمدن روزی باشیم که خواهیم مرد.

ما باوجودی که میدانیم زمانی خواهیم مرد ولی باز در وجود ما نیرویی قرار دارد که این باور دردمندانه را تسکین میدهد وبرای نجات از این درد بهتر است که به خود بگوییم ما برای زندگی و حیات خلق شده ایم و هرگز نخواهیم مرد!

برای اینکه نمیریم باید به معالجه بیماری خود  بپردازیم واز مرگ استقبال نکنیم. آری هرکسی برای نمردنش دائماً در تلاش است و نه اینکه خود را در انزوای فرا رسیدن مرگ قرار دهد. به قول تالش ها "دنیا به اومیدَه"

(دراین پست بنا براین است که با گفتارهای کوتاه و نکته به نکته و بدون طول و تفصیل دادن مطلب، از خستگی مطالعه ی دوستان جلوگیری بعمل آید )

ادامه مطلب در گفتار دوم.

در گفتارهای بعدی به بررسی طرح های ارائه شده از سوی تالش پژوهان درجهت چگونگی نگارش به زبان تالشی و همچنین  نقدو بررسی الفبای تالشی تدوین شده توسط مؤسسه تالش شناسی پرداخته خواهد شد.