پریسکه های تالشی ( تالشه پریسکه)

پریسکه های تالشی(تالشَه پریسکَه)

پریسکه واژه ای کهن و ایرانی ازفارسی میانه و به معنای جرقه کوچک  آتش (که به تالشی" ازگر" ) گفته میشود میباشد .

بنیان شعر پریسکه توسط شاعر نو پرداز معاصر استاد علیرضا بهرهی صورت پذیرفت که در کمترین زمان، مقبول شعرا وادبای کشور واقع گردید.

پریسکه گونه ی جدید شعر ایرانی است متشکل از 2 یا 3 یا 4 فصل (مصراع) بوده و شاعر می تواند درصورتی که تمامی ویژگیهای شعر پریسکه را رعایت نماید دریک فصل هم شعربگوید.

پریسکه می تواند سپید و نیمایی یا موزون ومقفی باشد به شرط آن که تساوی عروضی درفصل ها اعمال نشود.

شعرای دوبیتی سرای محترم تالش و تالشی سرایان عزیز نیز میتوانند دوبیتی های خود را به صورت "پریسکه " یا همان "کوتاه شعر نوین " بسرایند که حتما مورد استقبال مردم فرهنگ دوست تالش قرار خواهد گرفت.

برای آشنایی بیشتر شعرای تالشی سرا ، چند نمونه از شعر کوتاه  تالشی که به صورت " پریسکه "سروده شده  آورده شده است.

سروده شده توسط : رضا نعمتی کرفکوهی

----------------------------------------------

اگه ویندیره  پابرنه  گردم

بوزون چمه پا تلس کرده

زمونه چموشینه!

********************

 کامندیشا

هنته ته را دخوندمه

چمه لوکی پوست آدوئه

پوستی دوکتوری راه کنته یه؟!

********************

اگه بوزونیم

زمین چمه جانی  گوشتی هری

هرگز نپریم  زمینی سری

غولچوماغینَه!

********************

شیمه  خبر آگرم
چمه دیلی  تَلَه

ویندمه  وشته

بما ته ها دریشه

********************

خراوه بوبو ولتی که

چه مخلوقن

بسم الله نه رأی دن

شیطونی را !

********************

وختی وینم  اشته پشت پکری

اگه دیر آگردی

چاره نیه

چمه تلس کرده چمون را!

*******************

چمه دیلتنگی مدی یس

هر چی تنگ آبو

هنی ته را ده

جا بو!

********************

از تالشیمَه

حاجی فیروزی نِشناسم
دا مَمَسم کوکوسَسی

باورم نی باهارَه!

********************

دریا آوی را چم برایه

قحطیه ساله

خشکی گته

ماری گوزگا دنشته

*********************

چمه سایه

پابنی جوخام

اگه اشته آفتاو

دتاویه چمه سری.