راه ثواب از صواب می گذرد

راه ثواب از صواب می گذرد

نویسنده : رضا نعمتی کرفکوهی
بسیار از ماها دوست داریم در زندگی خود،کار نیکی انجام بدهیم حتی اگر برای انجامش به زحمت بیافتم ویا هزینه ی را متقبل گردیم. عده ای هم براین باورند که کار نیک و خوب به ما نمی سازد و برایمان بد بیاری به ارمغان دارد. اینان نه کار خیری انجام می دهند ونه دنبال کار شرمی گردند.انسانهایی خنثایی هستند و راکد. میگویند خوبی برایمان نیامد دارد و بدی هم برای ما شرارت.
اما اکثر قریب به اتفاق ما آدمها همواره خوشمان می آید کارخیری  که از دستمان برمی آید انجامش بدهیم ،حتی اگر پاداش و پیامد مادی به دنبالش نداشته باشد. کسی آدرسی از ما بپرسد دوست داریم تا دم درب مقصدش راهنماییش کنیم. یا اگر راننده ای اتومبیلش در جایی خاموش شده و نیازمند کسانی است تا هلش بدهند تا اتومبیلش روشن شود، یا خدای ناکرده بنده خدایی خانه اش آتش گرفته فریاد کمک سر داده اکثر قریب به اتفاق مردم آن محل می دوند به سمت خانه اش تا کمکی از دستشان برآیدتا برایش انجام بدهند. یاکسی بچه اش در روخانه ای افتاده آب دارد آن طفلک را با خود می برد،همه دوست دارند کمکش کنند تابچه اش را از سیلاب بیرون بیاورندووووووو

بنابراین نیکی کردن و کمک به هم نوعان، چه به مسلمانش و چه به غیرمسلمانش از کارهای نیکی است که هم خدا را خوش می آید و هم بندگان نیازمند خدا را .اینگونه کارها علی رغم داشتن  ثواب دنیوی و اخروی اش، بیشتر جنبه فردی و فردگرایی دارد تا اجتماع و جامعه و محیطی که درآن زندگی می کنیم . روستا.شهر.شهرستان.استان یا کشوری که درآن گذشتگان ما زندگی کرده و آیندگان ما زندگی خواهندکرد.
یکی از معرفتها و شناختی که بایستی از اینکه چرا در اسلام سفارش شده که نمازتان را به جماعت بخوانید ادراک نماییم، اینکه با این عمل مسلمین درکنارهم باشندواز اوضاع و احوال هم باخبرواز مشکلات هم آگاه. اگر کسی در روزی وارد جمع نمی شد، دلیلش را از همدیگر جویا می شدندو همه دلیل غایب بودن فرد را پی گیری می کردند واگر مریض بود به عیادتش می رفتندویا اگرآن شخص نیاز به کمکی داشت برایش رفع حاجت میکردند. براین اساس نماز به جماعت خواندن کار صوابی بوده که راه ثواب را به مسلمین نشان میداده است.
بنابراین می توان نتیجه گرفت که اگر بخواهیم کاری انجام بدهیم که ثوابی برایمان درپی داشته باشد بایستی از راه صوابش یعنی راه درست و واقعی و حقیقی اش وارد شویم. یعنی بایستی فکر کنیم و پی ببریم اگر در روستایی زندگی می کنیم که نیاز به ساختن پلی ارتباطی بر روی رودخانه ای دارد که فرزندان اهالی آن روستا بایستی از رویش رد بشوند تا به مدرسه ی خود بروند اولویت کمک کردن ما در ان روستا بایستی همین امرباشد.
یا اگر درآن روستا مدرسه ای مخروبه وجود دارد نسبت به تعمیرآن بپردازیم واگر درمانگاهی در آن روستا نیاز است باکمک مادی وخدماتی خود در رفع نیاز آن کوشا باشیم اینها راه صوابی است که ما با پیمودن آن به  ثواب نائل خواهیم گردید. شاید کمک به ساختن پلی در روستا ثوابش چندین برابرآن باشد تا به دنبال دختربچه ی محصلی که بعلت نبود پل در رودخانه افتاده وما برحسب وجدان انسانی، خود را به سیلاب رودخانه بزنیم تا آن طفلک را نجات بدهیم. بنابراین ما بایستی راه صواب را بیاموزیم وفکر نکنیم هرکاری به دلمان برات شد حتما ثواب دارد و اقدام به انجامش کنیم. که راه ثواب از صواب خواهد گذشت.