سرزمین نوروز

دراین تارنما،مجموعه اشعار تالشی و فارسی، مقاله ها و طنز نوشته ها، اثر رضا نعمتی کرفکوهی ارائه میگردد.

سرزمین نوروز

دراین تارنما،مجموعه اشعار تالشی و فارسی، مقاله ها و طنز نوشته ها، اثر رضا نعمتی کرفکوهی ارائه میگردد.

تالشی را چگونه بنویسیم؟ (2)

http://s1.picofile.com/file/8260364634/%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3.jpg


تالشی را چگونه بنویسیم؟

قسمت دوم

نگارنده: رضا نعمتی کرفکوهی (aftavadima.blogsky.com)

نحوه ی نگارش واج های مختص تالشی.

همانگونه که در گفتارهای تحلیلی پیشین به آن اشاره شد در زبان تالشی تعدادی از واج ها به صورت تک حرف وجود دارند که با واکه ی "سکون مختص تالشی" « ٛ» خوانده می شوند، اما از آنجایی که زبان گفتاری و زبان نوشتاری غالباً و در همه حال نمی توانند یکسان باشند بنابراین شکل نوشتاری این واج ها نمی تواند به صورت تک حرف و صامت باشند.

این واج ها عبارتند از:

تٛ = تو .

مٛ = من .
چٛ = چه چیز.

دٛ = دو - 2

پٛ = پدر .

لٛ = ریزش کوه.

نٛ = نُه - 9

قاعدتاً برطبق آئین نگارش، هیچ حرف صامتی بدون مصوت یا واکه (اِعراب گذاری) خوانده نمی شود، بر همین مبنا عزیزانی این واج ها را با علامت سکون معمولی دایره کوچک تو خالی ( تْ ، مْ ، چْ ، دْ ) می نگارند و علامت سکون را ظاهراً مصوت یا واکه بحساب می آورند.

این در حالیست که واکه ها یا به عبارت دیگر مصوت ها آوایی هستند که در هنگام ادای آنها، دهان به صورت باز نگه داشته میشود و لب ها بر روی هم قرار نمی گیرند، اما سکون این شاخصه را ندارد. بنابراین سکون نمی تواند مصوت محسوب شود.

عده ای نیز با اضافه نمودن حرف عین "ع" به آخر آن ،واجهای مذکور را به صورت (تع ، مع ، چع ، دع ) می نگارند که به دلیل صامت بودن و حلقی بودن و مصوت نبودن حرف "ع" اینگونه نگارش نیز در آن حق گفتاری و نوشتاری کلمه به درستی اداء نمی گردد.

شایان ذکر است صدای این واج ها، صوتی است که ما بین فتحه و کسره قرار دارد و سکون نیزمحسوب نمی گردد. زیرا با سکون هیچ حرف یا کلمه ای نمی تواند آغاز و خوانده شود.

در زبان تالشی این واج ها با صوت مختص تالشی «٨» می توانند هم محّرک خود باشند و هم با "های غیر ملفوظ به صورت همزه دار " ( ـۀ - ۀ ) به ختم کلمه برسند. برای مثال در کلمات هم شکل زیر:

واج  " چٛ " در سه شکل به صورت یکسان نوشته می گردند، اما هرکدام معانی خاص خود را دارند.

چَه = چیست ، چیه؟ بله ی عامیانه. که با مصوت فتحه نگاشته می گردد.

چِه = او ، برای او . که با مصوت کسره نگاشته می گردد.

چٛۀ = چی، چه چیز . که با "سکون مختص تالشی" با نشانه ی هشتک « ٛ» نگاشته میگردد.

یا در کلماتی مانند:

چَمَه = مال ما، برای ما. که هر دو بخش کلمه با واکه ی فتحه نگاشته می شود.

چِمَه = چشمه. که بخش اول کلمه با واکه ی کسره و بخش دوم با واکه ی فتحه نگاشته می شود.

چٛمٛۀ = مال من، برای من. که هر دو بخش کلمه با واکه ی سکون مختص تالشی « ٛ» به های چسبان آخر «همزه دار» ختم می گردد

توضیح: در هر دو دسته از کلمات فوق، ردیف سوم با علامت هشت کوچک(هشتک)« ٛ» نشانه گذاری گردیده و به "های چسبان و آخر همزه دار" ختم گردیده اند.

علامت "ۀ "  شاخصه ای است که می تواند در زمانیکه نگارش تالشی همانند نگارش فارسی بدون اِعراب گذاری نوشته و خوانده شود به درست خواندن آن کمک نماید.

بنابراین، واج های ذیل الذکر :

تٛ = تو .

مٛ = من .
چٛ = چه چیز.

دٛ = دو - 2

پٛ = پدر .

لٛ = ریزش کوه.

نٛ = نُه - 9

طبق آئین نگارش،به صورت زیر نوشته می شوند:

تٛۀ = تو .

مٛۀ = من .
چٛۀ = چه چیز.

دٛۀ = دو - 2

پٛۀ = پدر .

لٛۀ = ریزش کوه.

نٛۀ = نُه - 9

ادامه ی آیین نگارش تالشی در قسمت سوم.

نظرات 8 + ارسال نظر

سلام - سلامی به بوی خوش آشنایی

دوست گرامی شما نه تنها استاد بلکه یک پژوهشگر فعال

نیز می باشید .تحقیقات شما در زمینه زبان و ادبیات تالش
و بطور کل خصوصیات سرزمین سرسبز گیلان به اضافه

تصاویر بسیار زیبا بخوبی بیانگر تلاش شما در زمینه تحقیق

و بررسی موضوعات مورد دلخواهتان می باشد.



در پناه ایزد منان سلامت و سر افراز باشید

سلام مستان برشما باد. بیش از این مارا شرمنده مفرمایید استاد.
خیلی خوش آمدید و قدمتان بر روی دیدگانم بادا.
از سرزمین سرسبز گیل و تالش برای جنگل قامت خمیده ام در کویر می گردم هر دم به دنبال عصایی!
شاد زی ،مهر افزون، عزت زیاد، خدا نگهدارتان .

مهران یکشنبه 3 مرداد 1395 ساعت 12:07 ب.ظ

سلام
عالیه لطفا به این سلسله مقالات ادامه بدین
ولی یه سوال
میشه درباره لزوم بودن ه-‌همزه دار توضیح بدین؟

درود آقا مهران عزیز خیلی خوش آمدید ونظر لطف شماست.
در متن توضیح داده ام . از آنجا که مصوت مخصوص تالشی نه کسره می باشد و نه فتحه ونیز چون برای همیشه قرار نیست بر روی واژه ها واکه گذاری گردد این شاخصه ( های همزه دار- ۀ ) می تواند در سالهای آتی برای آن دسته از واژگانی که به مصوت مختص تالشی ختم می گردند، خواندن را برای خواننده ی متون تالشی آسان نماید.
هرچند جهت گیری جمله می تواند فرق کسره و فتحه مثلاً در کلمه ی فارسی عالِم و عالَم را برای خواننده مشخص نماید حتی اگر نیاز به واکه گذاری هم نباشد برای زبان تالشی هم فرق کلمه ی چِمَه (چشمه) با چَمَه ( برای ما) جهت گیری جمله مشخص می کند.
حتی زمانی خواندن جملات در متن تالشی هم دیگر نیاز به واکه گذاری نخواهد داشت.
اما قضیه ی واکه مخصوص تالشی که از نظر بنده علامت هشتک ( ٛ ) را برایش مناسب تر دیده ام چون در متون کٌردی از هفتک استفاده میشود نظرم براین است که فرقی بین نوشتار کردی و تالشی وجود داشته باشد . اما این واکه ها همانگونه که عرض شد برای همیشه قرار نیست بر روی کلمات نوشته بشوند و خط تالشی برای همیشه در جنگلی از اعراب باقی بماند. بنابراین بایستی روزی خط تالشی ما هم مثل خط فارسی بدون اعراب گذاری نوشته شود.
بنده به همین دلیل ه چسبان آخر یا ه آخررا برای واژه های مختص تالشی از جمله کلمه ی تالشی چمۀ ( مال من) برگزیده ام تا شاخصه اش با فتحه ی چمه ( مال ما) و کسره ی چمه (چشمه ) مشخص باشد.
با تشکر از اینکه باز آمدید .

مهران دوشنبه 4 مرداد 1395 ساعت 09:56 ق.ظ

سپاس به خاطر پاسخ مفصل‌تون
شٚمه دست درد مکره
اگر حرکت‌هار برداریم که چمه اول و دوم (چشمه و برای ما) هم قابل تمیز نیستند آنهارا چه کنیم؟
اگر قرار باشه از متن تشخیص داده بشه بگذارید این سومی هم خودشون تشخیص بدهند
ولی در کل من به حداقلی از اِعراب‌گذاری قایل هستم هر جا ابهام ایجاد شه میذارم حتی در متون رسمی

ولی حالا با فرض لزوم همچین تفاوتی ادامه میدم
استفاده از ه‌همزه‌دار یه مشکلی داره اونم اینه که کاربرد آشنایی برای ما ایرانی‌ها داره (یای میانجی اضافی)... من هر وقت این چهٔ را می‌بینم می‌خوام یِ ye بهش اضافه کنم و بچسپونم به کلمه بعد

نمیشه به جاش همون هشتک را رو ه گذاشت؟

البته در یونیکد فقط هـ و ـهـ هشتک دار وجود دارد
http://graphemica.com/%DB%BF
احتمالا در آینده نزدیک ه آخر اضافه بشه

ولی یه درخواست و پیشنهاد مهم
ما در فارسی v و w و همچنین y و i را با یه حرف نشان می‌دهیم
تمیز اینا گاهی بیشتر از اعراب راه‌گشا هستش در کردی با گذاشتن هفتک جدا شده مصری‌ها یه ف‌سه‌نقطه(در مقایل او) درست کردن و ...
امکان همچین کاری در الفبای تالشی هست؟

رضا نعمتی کرفکوهی دوشنبه 4 مرداد 1395 ساعت 03:39 ب.ظ http://aftavadima.blogsky.com/

در پاسخ به کامنت دوست خوبم جناب مهران عزیز:
بخش اول
سلام وممنون از اینکه به نکاتی مهم وقابل بررسی انگشت گذاشتید. اینگونه مباحثات در تنویر افکار عموم بسیار اثر گذار است زیرا با ایده دگماتیسم روشنایی را هرگز نخواهیم دید.

مرام بنده نیز همیشه همین بوده که سخن حق را از زبان هرکسی بشوم بدون توجه به گوینده ی سخن،آنرا بپذیرم وبر آهن سرد پتک نزنم.

آنچه اشاره فرموده اید در دایره ی منطق جای دارد و هرسخن منطقی شأنش سخن منطقی است که دومنطق در کنار و به کمک هم ،فکری را هدایت نمایند.
...و اما اصل مطلب:
همه ی ما الان که داریم تالشی نگاری و تالشی خوانی را تمرین می کنیم حتماً پیش زمینه ای مناسب از ادبیات فارسی داریم .

در فارسی مواردی حتی بیش از پنج کلمه هم داریم که همشکل و حتی بعضاًمثل هم تلفظ می گردند اما هم معنی نیستند.

همه این کلمات روزگاری خواندشان بدون واکه امکان نداشت اما در حال حاضر با گذشت زمان و تکرار مکرر در خواندن و نوشتن آنها امروز دیگر نیازی به واکه گذاری ندارند و بدون واکه خوانده میشوند.

این در حالی است که برطبق قواعد و آئین نگارش فارسی هیچ حرف صامتی بدون مصوت خوانده نمی شود اما ما داریم میخوانیم.

آیا ما به غلط داریم می خوانیم؟ خیر، خیلی هم بدون واکه داریم درست می خوانیم .

چرا ؟ چون از شناسنامه آن کلمات، از پیش آشنایی داشته ایم و الان داریم چشم بسته آنان را می خوانیم.

اما در باره زبان تالشی ما این تجربه را ندار یم یعنی تجربه خواندن ونوشتن واژگان برروی کاغذ را نداریم .

زبان مادری خودرا به سختی داریم از روی کاغذ می خوانیم و هم بسختی داریم می نویسیم و تنها تجربه ی ما زبان فارسی خودمان است.... ادامه در بخش دوم

رضا نعمتی کرفکوهی دوشنبه 4 مرداد 1395 ساعت 03:45 ب.ظ http://aftavadima.blogsky.com/

بخش دوم پاسخ
در مورد قسمت اول پرسش جنابعالی باید عرضه بدارم که ما در زبان فارسی با مصوت فتحه و کسره آشنایی و تجربه کافی از قبل داریم.
بر اساس همان پیش زمینه قبلی در جمله ها، آن جهتگیری و فرایند پذیری جمله در شناخت فتحه و کسره به ما کمک می کند تا مثلا عالِم را عالَم و عالَم را عالِم نخوانیم .

ما می توانیم با همین تجربه وارد زبان تالشی بشویم و تفاوت مصوت فتحه و مصوت کسره را در بین کلمه های چَمَه و چِمَه در فرایند جمله ها بفهمیم و بخوانیم.

اما در باب واکه مختص تالشی ما به هیچ وجه آن پیش زمینه قبلی را نداریم یعنی این واکه در زبان فارسی وجود نداشته تا تجربه ی تلفظ بدون نشانه گذاری اش را داشته باشیم .

این واکه یک واکه مخصوص می باشد و لزوماً بایستی شاخصه ای متفاوت وبه صورت ثابت و غیر قابل برداشت داشته باشد.
چون اگر فقط به واکه هشتک متکی باشیم این نشانه همانند نشان کسره و فتحه بصورت دائم قرار نیست بر روی کلمات باشد.

یعنی آن سه کلمه در روزگاران دور بدون واکه بایستی به صورت چمه چمه چمۀ نوشته شوند تا سومی با آن دومی فرق نسبی داشته باشد....
ادامه در بخش سوم

رضا نعمتی کرفکوهی دوشنبه 4 مرداد 1395 ساعت 03:59 ب.ظ http://aftavadima.blogsky.com/

بخش سوم پاسخ:

در مورد بخش دوم سوال که فرموده اید:
(... استفاده از " ه‌ " همزه‌دار یک مشکلی دارد آنهم این است که کاربرد آشنایی برای ما ایرانی‌ها دارد (یای میانجی اضافی)... من هر وقت این چهٔ را می‌بینم می‌خوام یِ ye به آن اضافه کنم و بچسبانم به کلمه بعد...)

در مورد این سوال جنابعالی باید عرض نمایم که کاملا درست می فرمایید در آئین نگارش فارسی در باب "های غیر ملفوظ) زمانی برای وصل کلمه ای که دارای های بیان حرکت بود، مثل کلمه ی میوه ، یک نشانه شش کوچک بر روی ه آخر میوه می گذاشتند تا به کلمه ی بعدش متصل گردد.

اما این آواخر دستور نگارش آن تغییر پیدا کرده است و به جای همزه یا شش کوچک "یای میانجی " را مرسوم کرده اند که به صورت مثلا "میوه ی فاسد را نخورید" نوشته میشود.

اما آن همزه در حال حاضر بیکار نشده و در بعضی حروف حتی کلمات مرکب تالشی ما مثل سوءَ چاله - لوئَه - دوئِه - جیر سوءَ وا - لوئَه - پوئَه - زوئَه وبسیاری دیگر از واژه ها کاربرد دارد.

مرقوم فرموده اید «من هر وقت این چهٔ را می‌بینم می‌خوام یِ ye به آن اضافه کنم و بچسبانم به کلمه بعد...»

ملاحظه بفرمایید که ی ye هرگز به های همزه دارد اضافه نمی شود بلکه جایگزینش می شود.
ولی باز ملاحظه بفرمایید آن یای میانجی اصلا در نوشتار تالشی به هیج وجه و مطلقا کاربرد ندارد تا جنابعالی بخواهید در جملات تالشی از آن بهره بگیرید،
زیرا مختص ادبیات فارسی می باشد .

ما اگر حتی دو کلمه ی تالشی را بخواهیم با یای میانجی بهم پیوند بدهیم دیگر تالشی نخواهد شد و فارسی میشود.
...ادامه در بخش چهارم

رضا نعمتی کرفکوهی دوشنبه 4 مرداد 1395 ساعت 04:07 ب.ظ http://aftavadima.blogsky.com/

بخش چهارم پاسخ:

در جایی که پرسیده اید نمی شود روی ها ی چسبان آخر ـۀ هشتک بگذاریم باید عرض نمایم خیر.

زیرا همزه ای که روی های غیر ملفوظ قرار می گیرد صامت است و نیاز به واکه دارد تا خوانده شود یعنی بایستی به صورت ءَ ءِ ءُ نوشته شود تا خوانده شود.

بنابراین آن همزه همانند های غیر ملفوظ است و خودبخود خوانده نمی شود .

وچون خوانده نمی شود بودن و نبودنش صرفا بعنوان یک نشانه ی بی آزار برای واکه مختص تالشی می باشد.

اما اگر بخواهیم روی ه کلمه ی چۀ هشتک نیز بگذاریم " چٛــــهٛ " های آن آنوقت از غیر ملفوظی بیرون می آید و ملفوظ میشود.

یعنی آن ه آخر خوانده میشود در حالی که قرار نیست های غیر ملفوظ خوانده شود.

دوست خوبم درمورد مطلب آخر "درخواست و پیشنهاد مهم جنابعالی " بنده به علت کم سوادی خودم متوجه منظور شریفتان را نمی شوم . موفق باشید

مهران سه‌شنبه 5 مرداد 1395 ساعت 11:34 ب.ظ

تشکر فراوان برای اینکه دقیق خوندین و بسیار دقیق‌تر بهم جواب دادین، ممنون جناب نعمتی
با بخش اول حرفاتون موافقم ولی در بخش دوم من یه تصوری دیگری از فرایند خوندنِ معمول، در فارسی دارم
به نظر من ما از روی معنی جمله و ساختار دستوری حدس می‌زنیم که این عالم کدام عالم است و ظاهرا به دلیل شناخت فتحه و کسره نیست. البته فهم من اینجوریه حالا شاید درست نباشه
در مورد بخش سوم موافقم جز در یک مسئله. ی را آموزش پرورش مطرح کرده و دستور خط فرهنگستان همان همزه/شش قبلی است. «دستور خط فارسی» از سایت فرهنگستان قابل دانلود هستش
مورد چهارم پیشنهاد دیگه‌ای دارم از ه آخری که در خط تحریری استفاده می‌شه، برای این تمایز استفاده کنین؟
مثل چٚمٚـﮧ
که تمایز با دو چمه اول و دوم را نشان دهد

اما در مورد مطلب آخر؛ شکسته نفسی می‌فرمایین استاد. قطعا بنده بد گفتم
بین «واو-صامت» و «واکه او» تفاوت قایل شدن.مثلا در کردی و بعضی کشورهای عربی همچین کاری کردن

ڤ v : ڤاحد (Vahed)
و w : بوشهر(Bushehr)

اینکار در خوندن بدون اعراب خیلی کمک می‌کنه

ان شاء الله با هم اندیشی به یک نقطه ی مطلوب تری خواهیم رسید

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد