فشتمقولی در دیار واویلا!

فشتمقولی در دارباغ!!

نگارنده: رضانعمتی کرفکوهی

  ...وناهصد سال بعد درچنین روزی! من با چند سر ازخشانم ؛ هوای سفر به سرزمین رؤیایی ام " دار باغ " بنمودمی؛ به فومن؛ بلاد فیامین؛ازولایات بیه پس امروزی که رسیدمی؛ وارد راه چارپاداران؛ جاده آسفالته گشت آینده شدمی ؛ دستخط امروزی را طی طریق بنمودمی؛ کرده مله را دُم بکردمی؛ ازپیرقلندر تا سرحداد دامنه های سرسبز کرفه کوه؛ به سرزمینی بر خوردمی که آنجا را "دارباغ" گفتندی؛ آری آنجا همان دیاررؤیایی من بودندی. وختی بدانجا پا نهادمی؛ ویندمی اثری ازآن رؤیای من درآن سامان برجا نمانده بودندی.

به دارباغ گذر کردم درآن فصل بهاری

نه باغی ویندمی، نه داری، نه بجاری

به هر راهی بویندم من معمار ونجاری

که باخود حمل می کردند مصالح وانجاری

به خود واتمی نکند اینجا را من کج دیدمی

شالیزار را میلگرد و سیمان و گچ دیدمی!؟

یکی را ویندمی واتمه  من ده چه  بوام تنه؟

تو که ویلا می کاری جای هر برزه بنه !؟

اوهمی گفت من بهشتم باهمین ویلا شود!

منه نه مربوط! روزگارنسل فردا واویلاشود!

به پیرامونش چون بنگریستمی؛ همه جا ویلا بدیدمی؛ البعلی به خود گفتمی که وخت آن رسیدی که دیگر این دیار رؤیایی ام را بایدی « ولایت واویلا!» بناممی؛ چونکه براستی آغوشش برروی هر ویلاسازی واز بودی !!!

(گزیده ای ازپیشگوییهای فشتمقولی پشه وری در کتاب فشتم التواریخ!!